NANG sumunod na araw ay pinayagan ng mga doktor si Ciarrah. At nang makita ang sitwasyon ng kanyang ama. Kahit hindi niya naranasan arugain nito sa mahabang panahon. Lubhang napakasakit pa rin sa kanya. Kahit inabandona siya at ang ina na dumanas ng matinding hirap dahil sa sakit nito. Bilang anak ay naroon pa rin ang pagmamahal niya sa kanyang ama.
Hinawakan niya ang kamay nito at hinalikan. “Papa, kahit hindi tayo magkasama at wala ka habang lumalaki ako. Mahal na mahal pa rin kita. Kaya sana magpagaling ka na upang kahit ngayon lang ay makasama naman kita. Maramdaman kong meron akong tunay na pamilya.” muli ay hindi mapigilan ni Ciarrah, ang pagdaloy ng masaganang luha.
Ang sakit lang isipin na kahit hindi siya pinahalagahan nito. Pero siya pa rin ang huling tao na nagmamalasakit dit
