Damien’s Retribution

Chapter 5

Alyssa cried as she limped while walking through the bathroom. Hindi lang ang kamay niya ang may bali dahil pati na rin ang kanyang mga paa ay binali ni Rocco.

Sinigurado talaga nito na ilang araw siyang hindi makakapagtrabaho upang gabi-gabi ay mapagsamantalahan siya nito.

Swerte lang ni Alyssa dahil hindi pa alam ng boss ni Rocco na nandito siya at walang ginagawa kundi indahin ang sakit sa buong katawan.

Swerte lang ni Alyssa dahil walang salamin sa harapan niya dahil makikita niya lang kung gaano kamesirable ang kanyang mukha at katawan.

She bites her lips as she let out a painful groan. Tila binagsakan ng bulldozer ang katawan niya sa sobrang sakit nito. Napakalupit ni Rocco, walang kasing lupit ang ginawa nito sa kanya.

Her heart and soul were crying –crying for the things that happened to her. Isa lang naman siyang simple at weirdong dalagita noon na nangangarap na sana ay hindi mawasak ang kanyang pamilya ngunit, anong nangyari ngayon?

Wala na ang lahat sa kanya, ilang taon na din siyang nagdudusa. Sumisikip ang puso ni Alyssa sa tuwing iniisip niyang halos mabaliw na ang kanyang pamilya sa paghahanap sa kanya noon ngunit, ngayon naman ay tila isa na lamang itong imposibleng panaginip na hindi na mangyayari.

Walang bagay na hindi nais si Alyssa kundi makalabas sa kulungang nilagakan sa kanya. Hindi lang ang pagkatao ni Alyssa ang sinira ng mga taong ito dahil maging ang kanyang pamilya at ang kanyang hinaharap.

She dreamed of being a famous painter once. Doon ay naibabahagi niya ang kanyang emosyon at damdamin sapamamagitan ng pagguhit at pagpinta. Ngunit, ang lahat ng iyon ay mananatili na lang sa nakaraan.

Ang dating lapis at pintura na hawak na pangguhit niya ngayon ay sariling dugo na. Ang dating pangarap ngayon ay unti-unti nang lumalabo sa paglipas ng panahon.

Those dreams were turned into ashes and vanished like a thin air.

Wala na ang mga pangarap na iyon dahil nalusaw na ang mga iyon ng takot at paghihirap. She’s bleeding with blood and tears.

Pagod ang isipan, katawan at kaluluwa niya mula sa paghihirap na nararanasan niya ngayon.

Paano siya makakatakas? Paano siya makakaalis sa lugar na ito gayong halos ang pag-asang natitira para sa sarili ay gahibla na lamang.

Nahirapang makaupo si Alyssa sa maduming inidoro ng kanyang palikuran at paliguan.

Walang balat sa katawan ng dalaga ang walang pasa o peklat man lang. Who ever done this to her that person made sure she won’t be loved by others. That man scarred and bruised the girl inside and outside.

Makarinig lang si Alyssa ng kahit kaunting ingay ay napapatalon na siya sa gulat at nanginginig na siya sa takot. Ito ang mga epekto ng mga ginawa sa kanya ng mga kalalakihang narito sa Casa.

Alyssa licked her dried lips eventhough she had no saliva in her mouth. Napakatuyo ng labi ni Alyssa mula sa kanyang lalamunan papunta sa kanyang bibig. Walang tubig na ibinigay sa kanya bilang kanyang parusa.

Walang tubig o ni pagkain ay wala. Napasandal si Alyssa sa pader at pilit na tinatagan ang sarili upang mabuhay pa kahit papano.

She’s imagining that things that happened back then when she’s a princess of her own family.

Isang prinsesang masaya, isang prinsesang positibo at walang problema ngunit, ang prinsesang din iyon ay ang siyang narito at walang pag-asa at lahat ay negatibo.

She is no Princess right now because all that left to her was a broken and lonely soul.

Alyssa laughed bitterly at herself while remembering everything. She regretted not spending too much time with her parents.

Kung alam niya lang na ganito ang mangyayari sa kanya, sana pala ay pinili niya ang manatili nalang sa bahay nila at pinagbati ang mga magulang niya kaysa sa lumabas at maghanap ng kalinga nang walanghiya niyang nobyo.

The person she thinks that will helped her is the reason why she’s here and not with her family. She admits it, this is all her fault.

Kung nakinig lang siya sa mga magulang niya na walang patutunguhan ang pakikipagrelasyon sa taong walang ginawa sa buhay sana ay nakamit na niya ang mga pangarap niya ngayon.

Sana ay isa na siyang tanyag na pintor dito at sa ibang bansa. Siya ang palaging pambato sa mga kompetisyon noon lalong-lalo na sa pagpipinta. Ang mga kamay ni Alyssa na nakakuyom sa kandungan niya ay nanginginig sa mga iniisip niya.

She’s beginning to tremble. She doesn’t want to take a bath because of the coldness in her body.

Nilalamig si Alyssa at nilalagnat. Walang patawad talaga ang mga walanghiya.

Naisin man niyang maligo upang linisan ang katawan mula sa malansang amoy ng bibig at pawis ni Rocco ay hindi niya magawa.

Sinakop ang paningin niya ng dilim. Nawalan siya ng malay sa loob ng paliguan at palikuran dahil sa pagod at paghihirap.

Dalawang oras pa ang lumipas nang may pumasok sa loob ng kulungan ni Alyssa upang bigyan siya ng tubig at pagkain ayon na rin sa utos ni Rocco.

Napasigaw ang babaeng kasamahan ni Alyssa nang makita siya sa loob ng bukas na palikuran at paliguan.

Walang malay si Alyssa at hindi na humihinga. Si Rocco at ang iba niya pang mga kasamahan ay agad na pumunta sa kung saan nanggaling ang sigaw. Hindi na bago sa kanila ang makakita ng mga ganitong pangyayari.

Rocco nodded at one of his boss’s men to check the girl.

“She’s dead, Boss Rocco,” anito sa Underboss.

Rocco stared coldly at the girl’s pale body, his obsession for her grows but at the same time fades as soon as he knows she’s dead.

Nanghihinayang ang walanghiyang matanda dahil hindi man lang niya natikmang ng lubusan ang dalaga.

“Leave her here, I will be the one to throw her body outside,” anito sa mga kasamahan.

Pagkatapos suriin ang pulsuhan at leeg ni Alyssa ay walang pakialam silang umalis ng kulungan niya. She’s dead. Ano pa ba ang silbi nito sa kanila? Wala na ang laruan nila pero alam naman nilang may bago naman.

She’s already useless to them. As everyone is out, Alyssa breathed heavily. She pretended dead as she looked like really dead because of her appearance and because of what they did to her in the past five years of her life. She looked at the ceiling and prayed that they would really believe at her.

Hindi gumalaw si Alyssa sa posisyon niya. Ayaw niyang makahalata ang mga ito sa pinaplano niyang pagtakas. She sighed while breathing heavily.

Alyssa won’t failed this time, she won’t.

She maybe loses all her hope but her fate to the Father, Son and the Holy Spirit in Heaven won’t fade.

Hingal ang hingal si Alyssa minsan na niyang ginawa ito. Minsan na niyang paulit-ulit na ginawa ito upang makaalis sa lugar na ito.

Now, that she already mastered it, she will be free at any moment now. Sana ay mauto niya si Rocco na itapon nalang siya sa kung saan at wala nang gagawin pang iba.

Kilala niya ang nakakadiring taong iyon. Hindi nito basta-basta iiwan ang isang bagay hangga’t wala itong gagawing nais nito.

Alyssa was malnourished. Kitang-kita ang buto’t-balat niya. She thought, she’s fat as every man in this place told her. She refused to eat, she refused to take anything because they told her so.

Ilang taong hindi pagkain nang maayos at ilang taon na walang maayos na tulog. Dasal ni Alyssa makalabas man siya ngayong gabi sana ay hindi na siya makabalik o makatapak man lang dito.

This place were very traumatic to Alyssa, she can’t stand this place. The girl waited, she knows anytime Rocco might get her and throw her at the place where no one could see her body.

Alam niyang sisiguraduhin ni Rocco na talagang bangkay na siyang lalabas sa Casa na ito at matatapon siya na bangkay na talaga.

She heard Rocco’s footsteps. Muling inihanda ni Alyssa ang pagpapanggap. Makakahinga siya ulit kapag nakaalis na siya dito. She felt someone’s caressing her face. She stop herself from doing anything.

“Just pretend, Alyssa! Ngayon lang ito! Huling hawak na ito ng walanghiyang lalaki na ito ang katawan mo!” Sigaw sa isipan ni Alyssa habang pinipigilan pa din ang sarili.

“Such a waste…” She heard Rocco muttered this while he touched her v****a. Pinagsawa muna ng walanghiya ang sarili bago nito kunin ‘kuno’ ang bangkay niya.

Binuhat siya nito at dumaan sa likod ng Casa kung saan nakaparada na ang sasakyan nito.

Nag-aantay ang ibang mga kasamahan ni Rocco rito. Isinilid nila siya sa sako bago isinakay sa likod ng sasakyan.

“Ako na ang bahala dito. Bantayan niyo nalang ang iba pa. Huwag hayaan na may mangyaring aberya dahil hindi lang kayo ang malalagot pati na din ako,” anito sa mga mas mababa ang posisyon bago pumasok ng sasakyan.

Alyssa heard it all. She’s silently breathing for air. Na-utilize niya ang hanging nasa loob ng sako habang nasa likuran siya ng kotse. It will be a long ride especially when Rocco will be throwing a dead body.

Alyssa stayed silently, she didn’t make a move nor let out a little noise. She’s preventing herself not to sleep, she felt something bad might happen. She felt it, she felt from her shaking nerves. Rocco cannot be trusted.

Ang taong ito ay sugo ng mga walanghiya at mapagsamantalang demonyo kaya naman hindi ito mapagkakatiwalaan. Malalaki ang pawis ni Alyssa sa tuwing nagiging mas intense ang biyahe ng sasakyan ni Rocco.

Pakiramdam niya biyahe patungong impyerno ang biyahe nila. She’s conserving her energy. Mas mabuti nang may enerhiya siya sa susunod na mangyayari lalo pa at hindi niya alam ang binabalak ni Rocco.

Oo nga at patay na ‘daw’ siya pero hindi pa rin siya kumporme na si Rocco ang magtatapon ng bangkay niya ‘daw’ dahil alam niyang may binabalak pa itong iba. Iba ang na-si-sense niyang kademonyohan kay Rocco. Ibang-iba ang level nito. She felt the car stop.

Huminto din ang pagpintig ng puso ni Alyssa. Ramdam niya ang pagbukas ng pintuan ng sasakyan pati na ang yabag ni Rocco. Narinig niya si Rocco na binubuksan kung nasaan man siya ngayon.

She heard him cussed. Naramdaman niyang binuhat nito ang sako kung saan siya nakasilid. Panay ang dasal ni Alyssa lalo pa at tila naglakad pa si Rocco papunta sa kung saan. Panay ang sambit niya sa pangalan ng Diyos sa kanyang isipan.

She’s afraid, her anxiety doubled when Rocco put the sack where she is at the ground. She gulped as Rocco opened the sack.

Inilabas siya ng lalaki dito. Naramdaman ni Alyssa ang napakalamig na samyo ng hangin pati na rin ang ulan na pumapatak sa kanyang katawan.

Minamalas ba siya at sa lahat ng pagkakataon ngayon pa umulan? She silently gulped as she heard Rocco’s voice.

“Titikman ko muna ang katawang ito na nagpabaliw sa akin nang ilang taon bago ko ilibing.”