NAPUNO ng asaran sa sala dahil sa sinabi ko. Nagyaya si Manang na kumain kami ng tanghalian dahil may handaan.
"Kumain na kayo! Kakausapin ko muna siya..." sabi ko dahil hindi naman din ako makakain ng maayos dahil nasa kabilang linya si Axel.
"I'm sorry, I won't be able to be with you on this special occasion. But I'll make sure I'll make it up to you," he whispered.
Nanatili ako sa sala. Lahat sila pumunta na sa dining area.
"I know. I'll wait for you..." I smiled. Kaakibat ng ngiti na iyon ay medyo naluluha ako.
Gabi-gabi ko siyang iniisip. I missed him, his scent, his hugs and kisses. Nahihirapan ako kada araw na lumilipas na wala siya dahil hinahanap ko siya talaga. Parang gusto ko na lang siyang pauuwiin pero alam ko namang mali pa rin.
"Malapit na. I'll come home when my annul
