Buong araw akong walang tulog, binabantayan ko parin kasi hanggang ngayon si mama. Hanggang ngayon, hindi parin maganda ang lagay ng mama ko, pasimple akong naiiyak dito.
Naglakad lakad muna ako dito hanggang sa marating ko ang Chapel ng hospital. Umupo ako sa mahabang upuan at lumuhod.
“Lord..... Pasasensya na po ah? Naaalala ko lang kayo kapag may problema ako, Lord.. Akala ko... Masaya na ako na kasama ko ang mga mahal ko sa buhay, pero.... bakit ganun..." Hindi ko na napigilang mapaiyak “Bakit sa tuwing may masayang nangyayari sa akin, meron ding kapalit? Wala naman po akong hinahangad na iba eh, makasama ko lang ang mga mahal ko. okay na po yun *Sniff* Lord? Ang Unfair naman.. Bakit sa akin pa lahat napunta lahat ng mga problema? Alam ko po na, binigay nyo ‘tong problemang ‘to para
