Napakapit ako kay Iñigo ngunit lumayo din. Nagmamadaling lumabas ng kwarto ang babae. Ilang sandali akong nag-focus sa paghinga. Umiikot ang paningin ko.
"Natalia," hinawakan ako ni Iñigo pero tinulak ko siya.
Nag-angat ako at matalim ang tinging pinukol sa kanya. While there was a hint of worry in him. Kanina ay parang wala lang sa kanya ang pagkakahuli ko sa kanila ng babaeng 'yon tapos ngayon ay umaakto siya bigla na nag-aalala.
"Bakit, Iñigo..." bumuhos ang mga luha ko.
Tingin ko ay ginawa ko naman na ang lahat. Nagmakaawa ako at nagpakababa... Nagbulagbulagan at nagpakatanga... "Ano pa ba ang kulang, Iñigo..." nanghina ako. "Nasaktan ka – sa bagay na hindi ko naman ginawa... Pero ako," tinuro ko ang sarili at nanatili ang kumuyom na palad sa aking dibdib na sobrang sakit. "ilan
