Pabalik balik ang lakad ko sa tapat ng swing sa Children’s playground na malapit sa amin. Dito ko pinapunta si Adrian para makapag usap kami.
Nasa school pa sya kanina kaya nauna na ako lalo malapit lang naman ako.
I went ahead and sat on the swing. I looked at the setting sun and exhaled.
Finally, after so many months of feeling suffocated, I somehow feel so light now. Sobrang panatag ng damdamin ko, and I am even excited to see Adrian.
Ilang sandaling pag hihintay at nakita ko sa malayo ang paparating na si Adrian. Tumayo ako mula sa swing at kumaway sa kanya.
Napansin nya ata ako kaya tumakbo na sya ng kaunti. Nang nakalapit ay hinihingal pa ito, halatang nag madali. Namumula pa ang leeg at tenga nya sa pagod siguro.
“Nag madali ka ba? Sabi ko okay lang na mag hintay ako.”
