REAGAN FAYE RODRIGUEZ
HABANG nagsasalita si Boss, hindi na napigilang uminit at humapdi ang magkabilang sulok ng aking mga mata hanggang sa nanlabo na nga ang paningin ko. Bumagsak ang mga luha ko pababa sa aking mga pisngi habang naka-titig lang sa boss kong may pakpak.
“A-Are you… an angel, boss? P-Pinadala ka ba ni Lord para tulungan kami?”
“Nonsense. What are you plotting again? I am just normal human being with a big heart.” Hindi ko alam kung nag-j-joke lang s’ya. Inangat pa ni Boss ang damit n’ya para punasan ang mga luha ko.
“Hindi ka umiyak sa pambubugbog ng nanay mo pero, umiyak ka naman sa mababaw na dahilan—“
“Anong mababaw?! Mababaw ba ‘tong bigla-bigla mo na lang kami binilhan ng bahay?! Fully paid pa?! Hindi ka nga nagpapaalam sa ‘kin bago mo ginawa! Ang hilig mo ta
