Nike Trinidad
Sa bawat araw na lumilipas ay mas napapalapit ang loob ko sa kanya. Iyong pakiramdam na gusto ko siya laging makita, makausap, at makasama. Kakaibang saya ang lumalandas sa aking labi sa tuwing nakikita siyang masaya. Kakaibang pakiramdam na kahit kailan ay hindi ko naramdaman sa iba.
“Nike!” rinig kong tawag sa aking pangalan.
Mula sa aking pagkakatulala ay napunta ang aking atensyon sa aking katabi. Yakap-yakap ko siya ng mahigpit habang siya ay nakahiga sa aking bisig.
“I need to go! It’s already 8,” sambit niya na may pagsusumamo sa kanyang mata.
“Give me more five minutes, sweetie. Please?” request ko. ‘Sana ganito na lang kami palagi.’ Minsan ko nang hiniling iyan pero mabilis kong binabawi sa aking isipan.
“Kanina ka pa five minutes ng five minutes!” reklamo niy
