Kinahapunan ay nagmadali akong tumungo sa Airport. Nag-taxi na lang ako dahil hindi ko na nakuhang umuwi pa ng mansion. Nagpalipas lang ako ng oras sa isang park at doon ko ibinuhos ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.
Halos hindi ko na makita ang aking paligid dahil sa sobrang pamamaga at hapdi ng aking mga mata dahil sa wala kong tigil na pag-iyak. Pero kahit siguro lumuha pa ako ng dugo ay hindi ko na maibabalik pa ang nakaraan!
Napansin ko na ang malaking pagbagsak ng kaniyang katawan noong huli kaming magkita. Ang labis na pangangayayat niya ngunit bakit hindi pumasok sa isip ko ang kalagayan niya?
Sarili ko lang ang inisip ko ng mga sandaling 'yon! Ang nararamdaman ko lang ang tangi kong nasa isip! Hindi man lang nasagi sa isip ko ang kalagayan niya! Ang sakit niya! Na hindi n
