Last Night With Mr. Wrong

Chapter 5

Kathrina

Tatalong bwas ko nang pinagbubuntis ang anak ko. Kahit papa-ano nakakaya ko naman. Nanyan naman kasi ang bestfriend ko patulongan ako sa mga panga-ngailangan ko. Nagbibigay naman si James ng mga kailangan ko katulad ng gamot at pagkain para daw maging ma lusog anak niya. Hindi ko naman pinagdadamot sa kanya ang anak niya.

Okay na ako sa ganito na tinutolongan niya kami kisa sa sumama ako sa kanya. Hindi ko pa naman lubos na kilala siya baka kong ano lang ang mangyari sakin pagkasama na niya ako. Nagiingat lang ako sa pweding mangyari sakin.

Alam kong mayaman siya at pwedi niyang bilhin ang lahat gamit lang ang pera niya baliban sakin. Kahit kailan hindi ako masisilaw sa pera niya. Kaya kong magteabaho para sa anak ko. 

"So? anong plano mo ngayob kay James?" wika ni Nadien habang umiinom ng gatas.

"Hindi ko alam, pero sa tingin ko susuko din yon. Hindi niya ako mapipikit na sumama sa kanya. Okay na ako sa ganito."

"Pero paano ang bahay na pinamana sayo ng mama mo. Diba ka bilin bilinan niya sayo na kapag hindi ka pa sasama sa kanya ipapasira niya ang bahay mo."

"Hindi naman siya siguro gagawin yon. Gumagawa lang lataga siya ng paraan para sumama ako sa kanya."

"Sabagay may point ka naman. Believe rin talaga ako sayo."

"Ako pa, kong inuutakan niya ako pwes uutakan ko rin siya. Kong ano man ang mangyari sa bahay na pinamana sakin ng mga magulang ko titiyakin ko talaga na hindi na niya makikita ang anak niya."

"Ang lupit mo talaga bess. Tignan na lang natin kong magagawa niya pang sirain ang bahay mo." 

"Wag na lang natin siyang pagusapan baka na tumba nayon." wika ko at tumawa lang sakin si Nadien.

Pagkatapus kong uminom nga gatas bumalik na ulit ako sa kwarto para ma ka pagpahinga. Wala na talaga akong ibang ginawa sa loob ng bahay kundi ang humiga sa kama buong araw. Habang lumalaki ang chan ko nahihirapan na ako kumilos.

Gustohin ko man na magaral pero hindi ko na magawa. Pinadalhan ko na lang ang paaral ko ng letter na titigil na ako sa pagaaral. Siguro alam narin nila ang mga nangyari sakin. Binalita ka niya sa tv ang tungol sakin, kaya sino pang tao ang hindi makakalam na ako ang binuntis ng isang mayaman at kilalang tao dito sa pilipinas. Tanga na siguro ang hindi maniniwala.

***

Nakatingin lang ako ngayon sa mga mata niya. Wala akong paki kong ano man ang pinonta niya dito. Dahil na iinis parin ako sa kanya.

Ito kasing si Nadien kabilin bilinan ko sakan niya na wag niyang sabihin kay James na nan dito ako bahay kapag hinanap niya ako. Pero ano tong ginawa niya hinatid niya pa talaga niya sa kwarto ko si Daniel.

Ngayon ng dahil sa kanya hindi ko na alam ang gagawin ko. Pinipilit pa rin niya kasi ako na sumama sa kanya kahit na ayaw ko. Wala akong tiwala sa kanya kaya ayokong sumama.

"Sasama ka sakin kahit ayaw mo. Wala ka ng magagawa. I already book you a ticket." wika nito.

"No! Hindi ako sasama sayo! Ayokong tumira sa ibang lugar na kasama ka. Kong gusto mo talaga maging ama sa anak mo. Pwes respetohin mo ang disisyon ko."

"Anak natin yan, hindi anak ko lang. Kaya sumama ka na sakin. Gusto ko lang maka sigurado na maayos ang kalagayan nuyong dalawa."

Nagulat na lang ako ng bigla niya kunuha ang malita ko sa itaas ng cabinet ko. Isa isa na niyang nilalalagay sa loob ang mga damit ko.

"Bitiwan mo nga ang mga damit ko! Kahit anong gawin mo hindi parin ako sasama sayo."

Lumapit agad ako sa kanya at inagaw ang mga damit ko. Hindi pwedi to. Anak lang ang mayroon siya sakin at hindi ang sarili ko at lalong lalo na hindi ang puso ko. Kaya hindi ako papayag na sumama sa isang tulad niya.

"Kong sabihin ko sayo na kaya kong ibigay sayo lahat ng  gusto mo."

"Kahit kilan hindi mo ako mabibili gamit ang pera mo!"

"Hindi yan ang gusto kong sabihin sayo. Bakit ba ang kitid kitid ng utak mo at hindi mo ma intindihan ang mga sinasabi ko."

"At bakit ba ang tigas tigas rin ng utak mo. Ilang bisis ko ba dapat sabihin sayo na hindi ako sasama sayo."

"Kathrina anak natin ang pinaguusapan dito!"

"Alam ko anak ko at anak mo. Walang tayo kaya wag mong ipamukha aakin na ginusto ko to."

"Ano ba kathrina maling mali ang iniisip mo. Kong sasama ka sakin mabibigyan kong magandang buhay ang anak natin at pati na ikaw."

May kong anong kirot akong na ramdaman dahil sa sinabi niya. Oo mabibigyan niya nga ng magandang buhay ang anak ko pero paano naman ako. Saan ako lulugar kapag sumama ako sa kanya. Tangin anak niya lang ang iniisip niya.

Sino ba naman kasi ako para sa kanya. Sila lang naman akong tangang babae na nagpabuntis. Pagsumama ako sa kanya alam kong masasaktan lang ako. Lalong lalo na wala akong may pinanghahawakan na kahit ano maliban lang sa anak ko na anak rin niya. Walang amin dahil wala naman talaga kami ng ginawa namin to.

"Buo na ang disisyon ko hindi ako sasama sayo. Dito lang ako." 

"Gusto mo bang mabawi ulit ang bahay mo. Pwes sumama ka sakin."

"Tumahimik ka wag mong gamitin sakin ang mga alaala ng mga magulang ko.  Alam kong ginagamit mo lang yun para pilitin akong sumama sayo." 

"Ano pa ba ang dapat kong  gawin para sumama ka sakin! Anak na natin ang pinaguusapan dito."

"Wala atin! Yan ang tandaan mo!"

"Pero anak natin ang dinadala mo. Dugo at laman natin ang nabubuhay ngayon sa sinapupunan mo."

"Alam ko. Kaya wag mo nang ipilit pa ang sarili mo sakin dahil kahit kilan hindi kita matatanggap sa buhay ko. Kinasusuklaman parin kita."

Pagkatapus kong magsalita hindi na niya ako kinibo. Hindi man lang siya nag salita ng kong ano ano. Hinayaan ko na lang siya sa ginagawa niyang paglalagay ng mga gamit ko sa malita. Hindi naman ako sasama sa kanya kahit anong gawin niya. Mapapagod lang siya sa ginagawa niya. Ang lakas talaga ng loob niya para pumunta dito. Kahit kilan hindi niya ako mapapaikot sa mga kamay niya.

Hindi ako tanga para sumonod sa kanya. Kong ayaw niya sa disisyon ko pwes papalakihin ko na lang ang anak namin na magisa. Kasama ko naman ang bestfriend ko at alam kong hindi niya kami pababayaan.

"Sige lang ilagay mo lang lahat ng gamit ko sa malita. Hindi naman ako sasama sayo. Ainasayang mo lang talaga ang oras mo diro. "

"Kahit anong gawin mo sasama ka parin sakin."

"Nagpapatawa ka pa. Ako sasama sayo. Tanga ka nga!"

"Kahit ano man ang sabihin mo sasama kaparin sakin. May karapan rin ako sa anak ko." 

"Alam ko! Kaya hintayin mo na lumabas siya dahil ko siya ipagdadamot sayo."

"Sasama ka parin sakin."

Seryoso siyang nakatingin sa sakin. Alam kong pipilitin niya akong sumama sa kanya. Pero buo na ang disisyon ko na hindi ako titira sa bahay niya na kasama siya. Hindi siya makakapag ka tiwalaan kaya tumira siya sa bahay niya magisa.

---