ONE week later.
Araw ng libing ni Lumen, maaga pa lang ay naroon na si Arah, sa chapel, kung saan nakahimlay ang mga labi ng kaibigan.
Hanggang sa mga sandaling iyon hindi pa rin matanggap ng sistema niyang wala na ang kanyang kaibigan.
Patuloy pa rin ang pagdaloy ng masagana niyang luha habang nakatitig sa mukha nito na nasa loob ng ataol.
“Pangako, hindi ako titigil hanggang makamit ko ang hustisya ng pagkamatay mo. Sinuman ang gumawa sayo nito hinding hindi ko hahayaang manatili silang malaya. Kung ano ang ginawa nila sayo ay ibabalik ko sa kanila ng higit pa.”
Naupo siya nang may dumating upang bigyan ng space ang mga ito. Para masusulyapan ang huling sandali bago ihatid sa huling hantungan ang kaibigan. Baka mga kakilala ito o kamag-anak ng Lumen, na kararating lang galing sa m
