ARMEDAH
NAKAYAKAP lang ako sa mama ko. Akala ko hindi na darating ang pagkakataong ito. Kaya hindi ko mapigilan ang luha na patuloy dumadaloy sa aking pisngi.
“Ngayon ka pa ba iiyak magkasama na ulit tayo?” ani pa ni Mama.
“Akala ko po tuluyan mo na akong hindi babalikan.” Emosyonal kong pahayag sa kanya.
“Bakit yon ang iniisip mo samantalang nangako naman ako sayo noon.”
“Hindi ko lang po mapigilan mangamba, sorry po mama.”
“Kalimutan mo na yon… teka baka naman binugbog mo ang iyong asawa. Kaya napilitan siyang sabihin kong nasaan ako?”
“Hindi po mama, siya mismo ang nagsabi sa akin kung nasaan ka. Sabi pa nga ayaw na raw niyang magtago ng sikreto sa akin.”
“Nagsasabi ka ba ng totoo?” paniniguro ng mama ko.
“Opo, saka hindi ko na uulitin ang ginawa ko sa kanya noon. Pinagsisihan
