Dylan's POV
Damn it! Kinakabahan ako. Kanina pa ako pabalik-balik ng lakad dito sa harap ng pintuan ng guest room dahil nagkulong na naman si Krizzia. And this time, naririnig ko na ang hikbi niya. It really breaks my heart everytime I heard her sobs.
Ito na nga ba ang sinasabi ko. Ang tanga ko. Dapat, hindi ko na lang siya pinakilala kay Dallas. Kaya hindi rin ako nagtagal sa poder ng Ama ko, e. Napakagago niya kasing klase ng Ama.
Wala siyang ibang inintindi kundi ang yaman at pasarap buhay. At ngayon, parang gusto niya pa ako idamay sa nakakagago niyang buhay.
"Kr-Krizzia. Please open the damn door." It supposed to be a shout but I can't.
I need to be an understanding husband. Yes, I must be an understanting husband. That's what I need to do.
"So... uhm. Do you need space?"
Naluh
