Linggo na ngayon at nandito ako sa bahay nila ni Aki at Aya, 'yung nga nangyari sa akin noong mga nakaraang araw ay pilit kong kinakalimutan kase para sa akin ay isa iyon sa mga alaalang ayaw ko nang isipin pa.
"Ate, Tep. Pansin ko lang po sa inyo, hindi na po kayo gaanong nakangiti sa amin." Sabi ni Aya sa akin, nasa harapan ko siya ngayon, nakatayo at parang may hinahanap sa mga mata ko. Ang kuya niya naman ay naghuhugas ng pinagkainan naming tatlo. "Bigla din po kayong namayat, tapos po may malaki ka pa pong eye bags sa dalawa niyong mga mata. Umiyak po ba kayo?" Malungkot na tanong niya sa akin. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang dalawang pisnge ko, nangilid kaagad ang luha sa mga mata ko. Hinaplos niya ang mukha ko gamit ng maliliit niyang kamay. I felt comfort.
"Wag na po kayong
