Dahan-dahang iminulat ni Marikit ang kanyang mga mata ngunit muling napapikit dahil bahagyang sumakit ang kanyang ulo. Kaya naman napahawak siya doon pero napansin niya na puro puti ang kanyang nakikita.
Kinabahan tuloy siya at napatanong sa kanyang sarili kong nasa langit na ba siya? Basta ang natatandaan lamang niya ay may masangsang na amoy iyong niluluto ng kumari ng kanilang Mama. Tapos umikot na ang kanyang paningin hanggang sa mawalan na nga siya ng ulirat.
Maya-maya iniikot niya ang kanyang paningin sa paligid at doon niya napagtanto na tila yata nasa isang ospital siya. Wala namang kahit isang tao sa loob kaya hindi pa rin siya sigurado kung ospital nga ba ang kinalalagyan niya.
Kabado bente siya dahil iniisip niya na baka wala talaga siya sa silid kundi nasa parte siya ng
