Chapter 47
RHEA'S POV
"Ahh." Impit na unggol ko. Minulat ko ang mata ko at unti-unting naging klaro sa akin ang aking paningin.
Ginala ko ang paningin ako tumambad kaagad sa akin ang silid na madilim at may kalumaan na. Kupas na ang pintura at marami akong nakikitang malalaking drum, mga kahoy, at bahid na rin ng alikabok na halatang napabayaan na. Ang bintana may naka-harang din na flywood at kong ano pa.
Pinag mamasdan ko ang paligid; lalo lamang akong kinakain ng takot at pangamba sa aking sarili.
Sandali?
Asan ako?
Anong nangyari?
Kailangan kong maka-alis dito.
Ginalaw ko ang katawan ko, at doon ako nahinto na hindi ko maikilos ang sarili ko. Nanunuot sa kalamnan ko ang gimbal na matagpuan ang sarili kong naka-gapos ang kamay, paa at katawan ko sa upuan. Pilit akong nag pupum
