"KASTEL. . . Kastel. . . Damn it! Kastel!" hiyaw ng babae.
Narinig ko ang boses ni Lana and suddenly, I am no longer in trance. Nakasakay ka na ba sa bullet train? Ako kasi, hindi pa. Pero parang ganoon ang pakiramdam. Nakita ko kasi sa tv kung gaano kabilis 'yon. Seeing the past felt like I was riding the bullet train.
"Are you okay?" tanong n'ya sa akin. She looked pale at nanginginig ang kamay n'ya.
"I'm fine. What's wrong?" nagtataka kong sabi sa kanya. Wala naman akong naramdaman na kakaiba. In fact, para lamang akong umidlip.
"Your lips were almost black. Para kang nawalan ng dugo at ang lamig lamig mo, Kastel. I thought you were going to die! Halos hindi ko marinig ang t***k ng puso mo. Tinakot mo ako," sunod sunod ang mga salitang namutawi sa mga labi n'ya. "Ikukuha kita ng
