Hindi pa man ako nakakahuma mula ng malabasan ako ng maraming katas ay pinatalikod na ako kaagad ni Kokoy.
Hindi ko na namalayan kung paano namin narating ang table ko. Dahil wala na akong maalala at wala na akong panahon para mag-isip pa.
Ang tangi ko lang alam sa mga oras na ito ay ang sarap na nakakabaliw.
Nakakawala man nang lakas pero nakakaadik pa rin sa sarap.
At kahit na maubusan man ako nang lakas ay wala akong pakialam.
Kahit na gumapang pa ako sa labas ng building na ito ay ayos lang kung si Kokoy naman ang hihigop nang lakas ko.
Pinatuwad niya ako at hinawakan ang aking bewang para maayos ang posisyon ko.
Dumapa na ang mukha ko sa table at ang aking mga monay ay naiipit na dahil sa paghapa.
Pero hindi ko iyon alitanan dahil wala na akong ibang pinagkakaabalahan kun
