Hindi matapos-tapos ang tawa ko ng maiwan kami ni Alessandra rito sa loob ng opisina ko. Panay naman ang batok niya sa akin na sobrang iniilagan ko naman dahil sa sobrang sakit. Nakakatawa lang kasi talaga ang nangyari pero at the same time nakakahiya talaga!
"Pahamak ka talagang lalaki ka dahil diyan sa kalibugan mo! Sinabi ng huwag na kasi, ayan, nakakahiya tuloy!" sisi niya sa akin habang inaayos ang kanyang sarili. Sa wakas tumigil na siya sa kakasapak sa akin, mukhang napagod din siya pero kita ko naman ang gigil pa rin siya.
"Sorry na, babe. Nawala sa isip ko na may kasama pa pala tayo," ani ko na natatawa talaga. Gusto kong pigilan ang matawa subalit ang hirap talaga magpigil lalo na kapag naalala ko ang pulang-pulang mukha ng assistant ko habang palabas ng opisina ko.
Ang epic l
