CHAPTER TWENTY-ONE

2157 Words

"BE strong, anak. Malalampasan din natin ito." Tinig ng biyanan niyang babae. Alam niyang pinapagaan lamang din nito ang damdamin niya. Dahil pare-parehas silang nangangamba sa oras na iyon. "Kung alam ko lang sana noon pa ay baka may pag-asa pang hahaba ang kaniyang buhay, Mommy. Ngayon ay nasa bingit na siya ng kamatayan. Bakit ganoon, Mommy? Bakit kailangan ko pang mamili sa dalawa? Hindi ba puwedeng silang dalawa ang mabuhay? Mahirap, Mommy. Ayaw kong may mawala sa kanilang dalawa." Umiiyak na pahayag ni Bernard Frederick sa biyanan. Wala siyang pakialam sa maaring sasabihin ng ibang tao. Umiiyak siya, oo. Pero wala siyang dapat ikahiya. Dahil mahal niyang asawa at anak ang sangkot. Nasa harapan sila ng labour room kung saan naroon ang kaniyang asawa na parang wala ng buhay dahil

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD