Puno ang pagsisisi ang kanyang nga mata habang nakatingin sa akin. Pinunasan nito ang luhang tumulo sa mga mata ko habanh nakatitig kami sa isa't isa.
Napahawak ako sa dibdib ko at nakita ko ang pag daan ng takot sa mga mata n'ya. Ngumiti ako dito dahil sa paninikip na naman ng dibdib ko. Agad hinalikan ni Sacarias ang labi ko at dahan dahan akong hiniga.
"Baby, masakit ba? Should i call Dr. Parker---"
"N-No, i am fine," mahinang putol ko dito at sinubukan muling maupo kahit nang hihina ako.
Hindi ko alam paano ako nakatagal ng ilang buwan dito habang mag-isa. Oo, araw araw ako dinadalaw pero sandali lang sila. Si Kieferson lang ang nandito para sa akin para samahan ako sa gabi tapos wala na.
'Yung parents ko? Walang alam. Ngayon alam nila ang nangyari sa akin and Dad was sorry for me
