CHAPTER 3.5
1792 Words
Natawa ang buang sa aking tinuran, dahilan upang mas lalong magwala ang galit sa aking katawan.
Mayabang itong nagpakawala ng asik bago muling magsalita.
"Talaga ba? Natakot naman ako. Pero maiba, kumusta na ang baliw mong Ate? Ipinadala ka ba niya rito para tiktikan ako? Hahahahaha! I guess hindi pa rin siya nakaka-move on sa kahibangan niya at patuloy niya pa ring nilulunod ang kanyang sarili na may relasyon kaming dalawa. Pakikumusta mo na lang ako, ah? Pasabi na rin na tigilan na niya ang pagpapantasya dahil ako na ang nahihiya sa kanya," mapang-insulto niyang ani. The moment I heard those words, naguluhan ang utak ko.
Wait---
Siya ba 'yong hinahnap ko na ex ni Sophia?
"So, ikaw pala 'yong walang bayag na ex ni Sophia na ang tanging alam lang ay magpaiyak ng babae. Hahahaha! Akala mo naman ikina-gwapo mo ''yong panloloko, ano? " nanggigigil kong tugon.
Kumunot nang todo ang noo ni Kamatayan tapos no'ng mahimasmasan, eh, umakto ito na para bang hndi niya maatim 'yong sinabi ko.
"Ako? Ex ni Sophia? Nagpapatawa ka ba? Ni minsan hindi tumama ang mga mata ko sa baliw mong Ate, tapos sasabihin mo sa akin ngayon na nagkaroon kami ng relasyon? Hindi ka ba nakikinig, o baka kulang na rin sa turnilyo 'yang utak mo, kagaya ng Ate mo? Ahh alam ko na, sinabi niya rin sa iyo 'yong binebenta niyang kasinungalingan, hahahahaha! Wala akong naging girlfriend. At kung magkakaroon man, hindi siya mapapabilang doon," mayabang na sagot niya.
Napakaangas ahhh, akala niya naman!
Nang marinig ng dalawang tenga ko ang kayabangan ng g*go, halos maputol ang dila ko sa sobra kong gigil.
"Mabalik tayo, dahil sinabi mong hindi ka mahina katulad ng Ate mo, for now paniniwalaan kita. And of course, I am not that bad to not return those favors you gave earlier right? I know you will like my simple present," dugtong pa ni Hudas, habang abot tenga ang ngiti. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong mararamdaman pero nauna nang nanginig ang aking mga tuhod.
Ang mga mata niya nakakatakot ang mga 'yon. Kahit gusto kong umiwas sa kanyang tingin, hindi ko magawa dahil hawak niya ang aking panga.
Sa isang pilantik ng kanyang mga daliri sumulpot muli ang kanyang mga alagad, but this time may dala-dala na silang baseball bat.
B*tch, I know what's going to happen now. All I can do is hide any emotion and act as if I am not interested. I won't let him feed my emotion. Papatayin ko ang expectation na hinahangad niya ngayon, sa ganoong paraan man lang makabawi ako sa atake niya.
At the first strike, I really want to scream because of too much pain. It's been a while since I tasted the same sensation way back no'ng nagte-training pa lang ako. It took 4 strikes before my feet collapse. As I sat on the filthy floor, he grabs my face again. I really wanted to brush my head to the side but it seems like there's no strength left in me now.
He keeps on staring at my face while laughing at the top of his lungs.
Hindi ko magawang tumayo.
Hindi ko magawang lumaban.
My legs started to shake, sweat started to run over my body. My situation is kinda scary but I can't feel anything.
Fear...
Pain.....
As if at this moment I don't know those words.
"Don't tell me hanggang dito ka na lang? Hindi ka mahina? Hahahaha! Ayaw ko sa lahat ay 'yong hindi marunong tanggapin na mahina sila. In short, I hate you," mariing sabi niya sa harap ng mukha ko. Tssss, he has the guts to provoke me in my condition now.
Bakla!
At this very moment sumagi sa isip ko na, this is just a piece of cake kumpara sa mga pinagdaanan ko, yet hindi ko man lang matanggal ang lubid sa'king katawan.
Sinusubukan ko.
Sinubukan kong tumayo.
Nakita ko ang paglisan ng dalawang lalaking pumalo sa akin.
Tanging kami na lang ulit ng demonyong 'to ang naiwan sa kwarto.
"Hintayin mong makatayo ako dito," hingal at tila nag-aagaw buhay kong tugon. Hindi ko alam kung kakaawaan ko ang sarili ko ngayon or what.
Totoo ba?
Am I as weak as Sophia?
Totoo ba na nagtatapang- tapangan lang ako?
Napangiti ako no'ng maigalaw ko paunti-unti ang aking mga binti. Unti-unti kong itinukod ang mga paa ko, at pinilit ang sarili na makatayo.
Nakita kong ngumiti ang demonyo sabay sabing, "Remember this lady, I am Dwight Ellise Alexander Teoxon Hernandez, gaya ng iba susunod ka sa mga pinag-uutos ko. Do you understand?" tanong niya. Malumanay ang kanyang boses pero nababalot ng lagim ang bawat letrang bumubuo sa salitang kanyang ibinato. I really hate it kapag ibinabalandra niya sa harapan ko ang arogante niyang pagmumukha.
Ang sarap balatan!
Sa sobrang pagpipigil, hindi na nakayanan pa ng sikmura ko na akuin ang huling salitang sinabi nito. Kaya naman walang ano-ano, isang malagkit na likido na may kasamang sama ng loob ang lalanding sa kan'yang mukha. "Pwe!"
Uhuh! You read it right! Dinuraan ko lang naman ang kupal nang magising siya sa katotohanan na hindi pipitsuging babae ang nasa harap niya na basta-basta na lang titiklop kapag nagtrabaho na ang kanyang bunganga.Tsk, akala niya ah!
Walang arte na pinunasan niya ang kanyang mukha gamit ang kamay nito. Kitang-kita ng dalawang mata ko kung gaano ka-solid 'yong paglagatok ng bagang niya. Sheeesssh, he's freaking mad!!!
"I see, bastos ka talaga. At dahil d'yan, madadagdagan ang parusa mo," gigil na sabi nito.
Imbes na matakot at panghinaan ng loob, mas lalo akong na-excite dahil sa wakas, nakita ko rin ang galit sa mukha ng demonyo. Napangiti ako dahil doon, pero 'yong ngiti ko ay kaagad na napalitan ng bangungot nang gumawa ito ng hindi ko inaasahang hakbang.
He forcefully grabs my waist this time, then kissed me.
I was shocked that I forgot to close my eyes. His tongue runs wild inside my mouth. I don't know what to do! I can't push him because my hands were tied.
I feel like I'm gonna die. I can't breathe...
The moment na pakawalan niya ang labi ko, I grasp air.
And then the last thing I knew, I was lying on the floor hopelessly.
END OF FLASHBACK
"Earth to Devil Sister!" sigaw ni Sophia. Napalingon ako sa Ate ko na ngayon ay nakapameywang.
'Ahhhh that fvcking bastard!' I screamed at the back of my mind.
"Kakain na! Huwag ka riyang tumunganga dahil ang pangit mo!" sigaw nito. Tssss, isa pa 'tong bobitang 'to! Sarap sampalin! Bruha na nga, sinungaling pa! Bago ko sagutin ang aking napakabait at walang bahid ng kasalang kapatid, isang malutong na irap muna ang ibinigay ko sa kanya. "Hindi ako nagugutom, kumain ka mag-isa," mataray kong tugon habang patuloy na ginagamot ang mga sugat sa aking katawan.
Biglang natahimik si Sophia, kaya naagaw niya ulit ang aking atensyon. Takte, para saan na naman ba't seryoso ang mukha niya?
"Keisha, alam kong wala na akong magagawa, dahil nakapasok ka na sa SAA. Ang sa akin lang ngayon, huwag mong kakalabanin si Kamatayan. Hindi mo siya kaya, kaya kung ako sa iyo, umiwas ka sa taong iyon," seryosong banta niya. Dahil nakakadiri at hindi maatim ng tenga ko ang sinabi ni Sophia, pilit akong tumayo kahit medyo nangangatog pa ang mga binti ko, at ayon, isang malutong na sampal ang ipinadapo ko sa pisngi niya.
"Nasaan na ang halimaw kong kapatid? O baka naman kasi, nagbabalat-kayo ka lang na halimaw ka, pero deep inside isa ka ring takot na tupa?!" I lost my cool this time. Naririndi na ako! Paulit-ulit akong nakakarinig ng babala about sa lalaking 'yon! I don't care kung sino man siya o kung ano man ang kaya niyang gawin! I'm really pissed off, pero ang mas ikinaiinis ko pa ay nang hindi ako ginantihan ng kapatid ko. Inaasahan ko pa naman na sasampalin niya rin ako and I am expecting a double reward but nah! She stayed quiet and calm.
Psh, Nasa'n na ang babaeng hinahanggaan ko noon?
Nasaan na ang babaeng nagturo sa'kin kung paano lumaban?
Nasaan na ang babaeng naglabas ng totoong ako?
"Wala kang mapapala Keisha. Kung demonyo ka, mas demonyo siya! At kung gusto mong mabuhay pa, lalayuan mo siya," ani 'to bago ako iwang nakatulala.
Ilang segundo akong nanatiling nakatitig sa pinto, hinahayaan ang sarili na kumalma. Biglang nag-init ang mga mata ko, hindi ko alam kung bakit. Marahil sa sobrang disappointment.
Haha! Bakit ako nagsasayang ng luha ngayon?!
Ipinikit ko ang mga mata ko at kinuha ang cellphone sa aking bag. Nag-log in ako sa f*******: para pakalmahin ang sarili. Isang message mula kay Zandra ang aking natanggap at noong mabasa ko iyon, halos itapon ko ang aking cellphone dahil punong-puno na ako.
Si Zandra pala.
-How are you? Anong ginawa nila sayo?
Nag-type ako ng message after kong mabasa iyon.
-Wala. Nothing to worry about. Bye.
Then send.
Pero bago ako mag log out, nag-message ulit ito sa akin. Tsk, bilis ng daliri .
-He can kill you. Huwag mo s'yang kakalabanin.
Aba, nanakot pa ang bruha! Tsk.
Hindi ko na pinansin ang chat niyang 'yon dahil abot-abot na ang inis na nararamdaman ko.
Mga duwag! Sino ba siya para katakutan? Sino ba siya para sambahin nila?
Sino ka ba talaga Kamatayan?
Napagpasyahan ko na lumabas dahil bigla kasi akong nakaramdam ng gutom. Nagtimpla ako ng gatas at kumuha ng cookies sa refrigerator. Babalik na sana ako sa kwarto dala ang pagkain nang marinig ko si Ate na may kausap sa telepono. Hindi ako chismosa pero na-curious ako dahil na rin sa medyo napapalakas ang boses ni Sophia.
"Ptang*na mo, huwag mong sasaktan si Keisha! Alam kong baliw ka at sobra ang galit mo sa akin, pero tang*na mo, huwag mong idamay ang kapatid ko sa gulo nating dalawa! Gagawin ko ang lahat maprotektahan lang si Keisha, tandaan mo 'yan! Oo, kumpara sa iyo, wala akong laban, pero huwag mong maliitin ang kayang gawin ng isang Ate, para lang sa kapatid niya. Huwag kang mag-alala dahil hanggang ngayon, pinapanalangin ko ang pagkabulok mo sa impyerno!" bulyaw ni Sophia habang kausap sa kabilang linya si Kamatayan.
Tssss, so inaamin na niya ngayon na kahit siya ay walang binatbat kay Kamatayan? What a coward B*tch.
Mabilis akong pumunta sa aking kwarto at padabog na inilapag ang pagkain na hawak ko.
Hindi ko alam kung pa'no ako nakatulog, basta ang alam ko, pagkatapos kong ubusin ang pagkain, uminom ako ng gamot kaya biglang bumigat ang talukap ng aking mga mata. At bago pa man ako tuluyang hilahin ng antok patungo sa kawalan, isang maiitim na balak ang sumagi sa aking utak.
'Aalamin ko kung sino ka talaga at sisiguraduhin kong babagsak ka, Kamatayan!'
Just wait, you fvckng jerk!!!!
- Writer
