Caree’s POV
"Good night, Caree..." wika ni Erwhan nang wala akong nasabi sa kaniyang naging pahayag.
Marami pa akong gustong tanungin kay Erwhan sa totoo lang ngunit tuluyan na siyang nakalabas ng pinto at hindi ko na nagawa na siya ay mapigilan.
Naiwan tuloy akong tulala sa pintuan na kaniyang nilabasan habang dahan-dahan na umuupo sa gilid ng kama. Tila nawalan ako ng lakas sa aking mga narinig. Mas lalo akong nalungkot at nagulo ang isip.
Kung maraming mga tanong na gumugulo sa isip ko ng mga nakalipas na araw, mas lalong nadagdagan ngayon dahil parang iniwanan ako ni Erwhan ng isang puzzle na dapat ay ma-solve ko ito ng mag-isa. Ang dami kong gustong itanong sa kaniya at gustong malaman. Hindi sapat ang mga sinabi niya para masagot ko ang maraming katanungan sa utak ko.
Hindi nama
