DAHAN-DAHANG binuksan ni Miya ang mata niya dalawang oras matapos ang operasyon. Bumungad kaagad sa kaniya ang puting kisame at ilaw. Sinubukan niyang bumangon ngunit di kinaya ng ulo niya dala ng sugat niya sa batok.
“H’wag ka munang bumangon, Miya,” wika ng isang lalaki na nagbabantay sa kaniya dito.
“Xavier?” sambit ni Miya sa pangalan ng kaibigan niya.
Dahil sa sugat niya sa batok ay di niya maigalaw ang ulo niya dito upang tingan si Xavier na sa palagay niyang nakaupo ito sa tabi niya. Tumindig si Xavier at siya na mismo ang lumapit dito upang makita siya ni Miya.
“Ako nga ito, Miya. Kamusta ang pakiramdam mo?”
“Maayos naman ako, di ko lang maigalaw ang ulo ko at ang buo kong katawan na para bagang namamanhid ito. Pero wala naman akong nararamdamang kirot. Ang galing ng doctor,
