Dahil sabado ngayon at wala akong pasok sa eskwelahan ay naisipan kong ipagluto ng lunch si Alwin. Dadalhin ko ito sa opisina niya.
Isang buwan na kaming nagsasama. Nakakalungkot man pero wala man lang nagbago. Malamig pa din ang pakikitungo niya sa akin, iisa ang bahay na tinitirhan namin. Hindi ito matatawag na tahanan dahil wala naman itong pagmamahal na bumubuhay. Hindi sapat ang pagmamahal ng isa lang para bumuo ng isang pamilya.
Hindi niya ako iniimik kahit sa iisang kuwarto kami natutulog. Sa couch ako natutulog dahil ayaw naman niya akong makatabi sa kaniyang kama.
Ang bigat matulog sa kuwartong iyon lalo na at may mas karapatan pa sa akin ang letrato ni Pia.
Hindi din niya ako kinakausap, talagang pinapakita niya sa akin ang kawalang importansya ko sa kaniya.
Umaasa pa m
