Nagsimula nang bumangon ang araw ngunit ni isang segundong tulog ay hindi nagawa ni Falkor. Nakahiga lamang siya sa kanyang kama, dilat ang mga matang nakatitig sa kisame habang nananalangin sa isip ng kaligtasan ng bawat-isang naglalakbay pabalik sa kaharian ng Phorian.
Habang nagpapakabanal sa kanyang silid ang dating Hari, hindi rin mapakali ang Reyna sa pag-abang ng balita mula sa kanyang tapat na mga kawal.
“Hanggang ngayon ba ay nag-aalala ka sa mangyayari mamaya?” tanong ng kalaguyo nito habang nakayakap sa walang saplot niyang katawan.
“Paanong hindi ako mag-aalala, Hugo? Muntik na tayong magmukhang tanga! Kung hindi ako lumabas kagabi, edi sana hindi ko mapapansin ang palihim na pagpuslit ni Falkor sa palasyo! Mabuti na lang talaga at mabilis ko siyang napatiktikan sa’yo at nab
