Isang hakbang na lamang siya at mararating na niya ang kamang kinahihigaan ng asawa ngunit piniling hindi na tawirin ang isang habang na iyon dahil ayaw niyang gambalahin ito. Bakas kasi sa mukha nito ang pagod at mukhang kailangang-kailangan nito ng pahinga.
Nang maalala ang hawak na paper bag ay nilapag iyon sa kalapit niyang closet counter saka muling tinignan ang asawa na payapa pa ring nakapikit.
Napabuntong-hininga muna siya saka magsisimulang lumabas na upang makapagbihis na rin. Papihit na siya patungo sa pintuhan nang marinig ang tinig ng asawa na kinagulat niya.
"Akala ko, late ka uuwi?" malamig na tinig ni Samantha.
Inaagaw na siya ng antok nang marinig ang pagbukas ng pintuhan. Didilat sana siya ng mata upang itago ang katawan pero mas pinili ang dikta ng isip na hayaan na
