“Jwaannnnn!” napakalakas na palahaw ko sabay balikwas ko ng bangon. Butlig-butlig ang mga pawis ko sa noo at hingal na hingal ako. Nanlalaki rin ang mga mata ko. Ang hitsura ko ay para akong nakakita ng napakadaming multo.
“Okay ka lang, Shema, Anak?” bigla ay boses ni Yaya Anette.
Takot pa rin ang ekspresyon ng aking mukha na luminga ako sa dako niya. Binubuksan na niya ang bintana ng kuwarto ko. Doon ko nakita na mataas na ang sikat ng araw.
Siguro ay nakita ni Yaya ang pamumutla ko kaya nataranta na siya. Kinuha niya ang baso ng tubig na laging nasa side table ko at iniabot sa akin. “Uminom ka muna? Binangungot ka ba?”
Hindi ako makapagsalita. Hingal na hingal pa rin ako kahit na sumimsim na ako ng tubig. Panaginip lang pala iyon. Mabuti na lamang. But why it seems so real?
Napap
