Tumigil si Daddy sa pagsasalita at hinintay ang reaksyon ko sa mga sinabi niya.
Hindi na ako dapat na masorpresa dahil alam ko naman noong una pa na ayaw na talaga nila kay Layna.
Ngunit ang sakit ay ganoon pa rin, parang hindi pa rin nasasanay ang puso ko.
At sa tuwing pinapaalala nila sa akin na hindi nila matanggap ang babaeng mahal ko ay parangas gugustuhin ko na lang na tumigil sa paghinga.
"Kami ng Mommy mo ang mas higit na nakakakilala sa 'yo. Pareho kaming hindi makapaniwala na mapuounta ka lang sa isang low class na babae. Ako at ang ina mo ay may mataas na pangarap sa 'yo. Ikaw ang panganay kaya hindi namin maiwasang mag-expect ng mas higit mula sa 'yo. Sa totoo lang ay napakahirap sa amin bilang magulang na mawasak ang pangarap naming buhay para sa iyo."
"I'm sorry, Dad
