PINAGMASDAN ni Assi si Alejandro habang sinusuklay nito ng mga daliri ang kaniyang buhok. Balak niya sana itong tulungan ngunit hinwakan nito ang kaniyang kamay upang pigilan. Wala siyang nagawa kundi hayaan itong suklayin ang kaniyang buhok at mataman siyang pagmasdan. “A-ako na. Kaya ko naman ‘yan eh.”
Hindi nito pinansin ang kaniyang sinabi. Marahang iniipit ang ilang hibla ng buhok sa kaniyang tainga. “Go make a wish.” He’s staring at her eyes.
Paano kaya siya hihiling sa balon kung sa mga mata nito siya nakatuon? She felt so strange. Pakiramdam niya ay natutuyo ang kaniyang lalamunan. Sa paraan ng pagkakatitig nito sa kaniya ay hindi niya magawang mailang. Bakit? Hindi niya rin batid. Nakipagtitigan siya rito, ngunit wala roon ang isip kundi nasa pagsusuri sa guwapong mukha ng lala
