1 2 3 Asawa ni Marie

Episode 9

1 2 3 Asawa ni Marie

AiTenshi

May 14, 2021

Episode 9

ANNABEL POV

"Maayos na po ba ang pakiramdam niyo senyorita?" tanong ng mga kasambahay sa akin.

"Oo, medyo nalulungkot lamang ako sa mga nangyayari sa akin, pero ganoon naman talaga ang buhay diba? Lagi na lang akong nasasaktan at nasusugatan dahil sa pagmamahal," ang hugot ko habang nakahiga at nakayakap sa aking malambot na unan.

"Umalis na po si Senyorito Sergio, ang sabi po niya ay hindi daw mabuti ang pakiramdam niya buhat kanina," ang wika nito dahilan para matahimik ako at muling makaramdam ng lungkot. "Ang sabihin niya, umalis siya dahil may kakalantariin siyang iba," ang hirit ko sa aking isipan, syempre ayoko naman ipaalam sa mga tsimosang kasambahay ang tungkol sa aking nararamdaman ngayon. Tiyak na pagtatampulan nila ako ng usap mamaya pag nakatalikod na ako.

Minsan talagang nagtataka ako, kung bakit nasa akin na ang lahat ngunit hindi pa rin perpekto ang buhay ko. Para bang kahit saan ako magpunta ay nakatakda akong mabigo at isa tao lang ang nagiging sanhi nito at iyon ay ang sinumpang bakla na sisira ng lahat. At hindi ako makapapayag na mangyari ulit ang ganoong karumaldumal na eksena katulad sa aking nakaraang buhay. Gagawa akong paraan upang hindi na magkatotoo ang hula sa akin!

Tahimik.

Habang nasa ganoong pag-iisip ako ay siya namang pagpasok ni Bastos sa aking silid. "Hindi ka ha marunong kumatok? Paano kapag naabutan mo akong nakahubad? O kaya ay.."

"Nag-fifinger? Okay lang, gusto mo ba ako na ang gumawa? Bakit nandito ka? Si Sergio na naman ba ang iniisip mo?" sabad niya.

"Bastos ka talaga! Oo tama ka doon, si Sergio ang iniisip ko at siya lang ang tumatakbo sa aking ulo," ang sagot ko naman.

"Eh ako? Kailan mo ba ako iisipin? Bakit hindi mo ako napapansin? Bakit hindi mo ako bigyan ng pagkakataong mahalin ka? Hindi iyang puro si Sergio ang nasa isip mo. Saka sayang lang ang pagod mo sa pag-iisip dahil ngayon ay magkasama na naman sila ni Mario at nagsasalo sa iisang silid," ang wika nito na aking ikinagulat.

"Seryoso ka ba sa mga sinasabi mo, Bastos?" tanong ko sa kanya.

"Oo naman, kailan ba ako napagsinungaling sa iyo? Sina Sergio at Mario ay halos ilang linggo nang magkasama sa iisang bubong. Para siyang ibinahay ni Senyorito Sergio," ang hirit ni Bastos.

"Sinasabi mo lang ba ito para siraan si Sergio?" ang tanong ko bagamat alam ko naman na ang tungkol dito.

"Hindi ah, sinasabi ko lang ang totoo, at madalas ko rin silang nakikitang nagkakaladyaan, naghihupuan at naglaladian sa ilalim ng puno ng Bayabas, Saging at Mangga. Mukhang iba na rin ang panlasa ni Sergio ngayon sa makamundong pagnanasa," ang hirit nito kaya naman mas lalo akong napipikon. Napatingin ako sa orasan at nakita kong alas 6 na ng gabi. "Patunayan mo sa akin na totoo ang sinasabi mo," ang wika ko naman.

"Sige ba, pupunta tayo sa tirahan ni Sergio at doon ay makikita mo kung paano nila pagsaluhan ang mainit na gabi! Pero kapag napatunayan kong totoo ang sinasabi ko ay sa akin ka Annabel, naintindihan mo ba iyon?" nakangising wika niya.

"K fine! Patunayan mo ang sinasabi mo!" ang sagot ko sabay bangon sa aking higaan at nagpasya kaming magtungo ng palihim sa bahay ni Sergio.

Hindi naman malayo ang bahay nila Sergio, sakay ng kabayo ay mabilis kaming makakarating dito agad. Kumakabog ang aking dibdib noong mga sandaling iyon. Tila lalo yatang namumuo ang pinakamatinding galit ko kay Mario! Alam kong siya ang nakatakdang sumira ng lahat sa akin! Hindi ako papayag! "Hindi ako papayag!!!" ang sigaw ko habang nakasakay sa kabayo.

"Shhh, wag ka maingay senyorita, baka maya maya marinig nila na nandito tayong dalawa. Pwede tahimik ka lang? Gusto mo ipasak ko sa bibig mo itong t**i ko para hindi ka na magkapagsalita pa?" ang hirit nito kaya naman hinampas ko ng hinampas ang kanyang matipunong katawan.

"Bastos ka! Babae ako! Matuto kang gumalang sa babae! Napakawalang modo mo! Bastos ka talaga Bastos!" ang sigaw ko naman sa kanya.

"Shhh, sinabi nang huwag kang maingay e, dito tayo sa halamanan, maya maya papasok na silid si Sergio," ang bulong niya sabay hila sa akin sa halamanan kung saan nakikita ang maayos ang silid ni Sergio, dahil madilim na ang paligid ay hindi naman kami mahahalatang nagmamasid sa kanila.

Kumakabog ang aking dibdib..

Habang nasa ganoong posisyon ako ay naramdaman ko may humihimas sa aking pwet kaya naman napaharap ako kay Bastos at sinampal ito. "Bastos! Napaka bastos mo!"

"Napaka sexy mo talaga senyorita," ang nakangising wika nito.

"Alam kaya ayaw kitang maging kasintahan ay dahil wala kang galang sa mga babae! Kaya naman pala Bastos ang pangalan mo ay dahil literal kang bastos!"

"Alam mo senyorita, naniniwala ako na dati na tayong magkakilala sa past life natin, naniwala ako na noon pa may magkasama na tayong naghahasik ng kasamaan sa mundong ito," hirit nito.

"Tse! Ikaw lang iyon! Huwag mo nga akong idamay sa kademonyohan mo! Lumayo ka nga sa akin!" ang singhal ko sabay tulak sa kanya. Gwapo naman si Bastos ngunit talaga bastos lang siya at wala sa katinuan. Para siyang isang depektong laruan na kinulang sa turnilyo.

*******

MARIO POV

"Okay ka na ba? Pasensiya ka na kay Annabel ha, masyado siyang bayolente, siguro ay dahil natatakot lamang siyang mawala sa kanya ang lahat," ang wika ni Sergio noong makapasok kami sa kanyang silid. Hinaplos niya ng pasa at mga kalmot sa aking mukha at braso. Wasak rin ang aking damit dahil sinadya itong wasakin ni Senyorita Annabel sa kanyang di mapapantayang galit.

"Ayos lang, si Senyorita Annabel ay parang isang mabangis na tigre kung magalit. Napakasama niya at hindi naman bagay sa kanya yung totoo niya sa gawing pusod dahil para itong libag," ang wika ko at maya maya ay napahinto ako sa pagsasalita.

"Teka, parang naririnig ko si Senyorita Annabel, parang nandito lang siya paligid," ang dagdag ko pa sabay harap sa bintana at sinilip ko ito pero dahil sa madilim ang paligid ay wala rin akong makita.

"Bakit? Ayos ka lang ba?" tanong ni Sergio at lumapit rin ito sa bintana para makisilip.

"Oo ayos lang ako, pakiramdam ko nasa paligid lang si Senyorita Annabel dahil yung hangin ay amoy masama, amoy impakta at nakakakilabot," ang wika ko pa.

(Samantalang ipinakita naman si Annabel na nakatago pa rin sa halamanan, galit na galit ito at gigil na gigil sa mga sinasabi ni Mario tungkol sa kanya. "Hayop ka Mario, dudurugin kita! Walang hiya kaaaa!" ang gigil na bulong nito.

"Wag kang maingay babe, baka marinig nila tayo," bulong ni Bastos sabay himas sa kanyang pwet.

"Plak! Bastos ka talaga! Lumayo ka nga sa akin!" ang tugon niya sabay tulak dito. Muli silang nagmasid at pinagmasdan ang eksena sa pagitan nila Mario at Sergio.)

"Ganoon ba talaga kalakas ang awra ng kasamaan ni Annabel?" tanong ni Sergio sa akin.

"Oo, mapangmalupit siya at hindi makatao kung tratuhin kaming mga kasambahay niya. Sana wag siya magising bukas!" ang galit kong tugon dahilan para matawa si Sergio, "huwag mo na nga isipin si Annabel, halika, imasahe mo na ako bago matulog," ang wika nito sabay hubad sa kanyang damit.

Humarap ako sa kanya at ngumiti. "Humiga ka na doon at sisiguraduhin kong marerelax ka ng husto sa aking gagawin sayo."

Ngumiti rin si Sergio, "ayos, tara!" ang wika nito at saka dumapa sa kama.

Samantalang muli akong humarap sa bintana at isinara ito, pumapasok kasi ang mga lamok lalo't walang hangin na umiihip sa paligid. Hindi katulad noong mga nakakaraang gabi na malamig talaga ang ihip nito.

Lumapit ako kay Sergio at sinimulang imasahe ang kanyang likuran. Inihanda ko na rin ang aking bibig dahil maya maya lang ay muli ko na namang isusubo ang kanyang malaki at matabang alaga. Muli na naman akong nakaramdam ng pananabik at hindi maipaliwanag na init ng aking katawan.

(Samantalang ipinakita muli sa eksena na galit na galit si Senyorita Annabel dahil biglang isinara ni Mario ang bintana, wala tuloy silang makiktang kahit ano sa mga ginagawa nito.

"Sabi ko sa iyo, may lihim na kababuyan ang dalawang iyan," ang wika ni Bastos

"Hayup ka Sergio! Hayup ka Mario! Sisiguraduhin kong magdudusa ka! Tae mo lang ang walang latay! Tang ina! Papatayin kita Mario!" ang galit na wika ni Annabel.

Napangiwi si Bastos at parang na bad shot sa dalaga, "babae ka ba talaga? Mas matindi ka pa sa akin mag salita ah," ang wika nito.

"Isa ka pa, kung hindi mo ako dinala dito ay hindi masisira ang gabi ko! Tang ina! Pakshit!" ang sagot nito sabay sampal kay Bastos.

So, paano ba iyan senyorita, nanalo ako, edi eut ka sa akin mamayang madaling araw?” pilyong tanong ni Bastos.

“Sira ulo ka talaga! m******s!” ang sagot ni Annabel at nagtatakbo ito paalis sa bakuran.)

"Masaya ka ba sa ginagawa natin?" tanong ko kay Sergio habang minamasahe ang kanyang likuran. Hinahagod ko rin ang kanyang matambok na pwetan na nagbibigay ng ibayong sarap sa kanya.

"Oo naman, hindi ko akalaing masarap pala ang ganitong bagay. Paminsan minsan ay masarap rin mag eksperimento," ang sagot niya habang napapaunggol sa sarap ng aking pagmamasahe.

Patuloy ako sa aking ginagawang paghagod sa kanyang likuran at makalipas ang ilang minuto at tumihaya ito at muling inihain sa akin ang kanyang matigas at matabang sandata. Samantalang ako naman ay nagmistulang sunod-sunuran sa kanyang nais hanggang sa kusa siyang malasing sa sobrang sarap.

Habang abala ang aking kamay sa pagtaas baba sa kanyang habaan ay sinususo ko naman ang ulo ng kanyang alaga. Lasang lasa ko ang paunang katas na tumutulo dito kaya naman mas lalo ko pang pinagbuti ang aking serbisyo sa kanyang masarap at nakaka adik na katawan. Gustong gusto rin iyan ang dila at pagkain ko sa kanyang bayag kaya't napapakagat labi siya sa matinding sensasyong nararamdaman.

"Ohh ganyan nga, masarap iyan. Sige, dilaan mo paaa!" ang ungol niya na halatang nagdedeliryo na.

Dahil alipin ako ng matinding pagmamahal at pagnanasa noong mga sandaling iyon ay mas itinodo ko pa ang s**o sa kanyang alaga. At makalipas ang ilang sandali ay sumabog ito sa aking bibig. Ang kanyang malapot na dagta ay sumambulat sa aking lalamunan kaya't wala akong nagawa kundi ang lunukin ito.

Kitang kita ko naman ang saya sa mukha ni Sergio noong mga oras na iyon. Ni hindi ko na talaga alam kung paano umabot sa ganito ang lahat, basta ang alam ko lang ay masaya ako, at abot langit ito.

Ayoko na rin itanong kung bakit ako masaya, basta dinadama ko na lang ito habang nararamdaman ko pa.

Narrator: Nag uumapaw ang kaligayahan ni Mario noong mga oras na iyon. Kaibahan naman kay Senyorita Annabel na nakakulong lamang sa kwarto, iyak ng iyak at binabalot ng matinding galit, hinagpis at pagkamuhi ang sarili.

Kung anong kina-araw sa kinalalagyan ni Mario ay ganoon na lang ang dilim sa parte ni Annabel. Naloka loka ito, umiiyak, nagsisisigaw na parang isang baliw. At noong mga sandaling iyon ay pumasok sa kanyang isipan na maghiganti kay Mario. Isinumpa niya sa kanyang sarili na mawawala ito sa kanyang landas at silang dalawa ni Sergio ay magsasama ng maligaya.

“Walanghiya ka Mario! Magbabayad ka sa akin! You want war! I’ll give you war! Lintik lang ang walang ganti at sisiguraduhin kong mabubura ka sa landas ko! Hindi ang isang basura at hampas lumpang baklang taga aplaya lang ang makakalaban ko! HINDEEEE!!!” ang galit na sigaw nito sabay hampas ng plorera sa kanilang larawan ni Sergio.

Sa kabilang banda ay nakaguhit ang ngiti sa mukha ni Mario habang katabing natutulog si Sergio. Wala siyang kamalay malay na malapit nang magtapos ang kanyang panandaliang kaligayahan.

Itutuloy.