Chapter one hundred twenty seven
LANCE POV’S
Malapit lang naman yung terminal ng bus, doon ko lang ibababa itong kasama kong babae kaso napakatraffid, lintek talaga!
Napapamura ako at napapasipa bigla dito sa loob ng sasakyan ko dahil s ainis.
Mabilis ko lang sana ito maihahatid kaso magkasama pa rin kaming dalawa, kahit traffic na ay sumingit singit ako para makausad lang.
Napakapit siya ng makita niyang nagmamadali ako, gusto ko lang naman siyang makaalis na, ayoko na siyang makita, mas lalong nakakastress kase.
“ Dahan dahan naman.”
“ Wala kang karapatan diktahan ako.”
Muntikan pa kaming nabangga, bahala na kung magasgasan itong sasakyan ko, basta ang mahalaga ay makaalis na ito, hindi ko na siya hahayaan pa na makapasok sa hotel.
Akala niya ihahatid ko pa siya sa mismong bahay
