Chapter one hundred fifty six
JAKE’S POV’S
Yung normal na araw ko naging malungkot tuloy ng sabihin sa akin ng abogado ni Fhaida na wala ng bisa ang kasal namin ni Fhaida, hindi ko inaasahan na ganito kabilis ang pagproseso nito lalo pa at umaasa ako na magiging okay pa kami ni Fhaida.
Wala na talagang pag asa, para akong ibinaon sa lupa ng sabihin nila yun sa akin, napakalungkot ko, hindi ko mapigilan mapaiyak.
Hindi nga dapat ako lumuluha ng ganito ngayon lalo nasa public place kami pero wala eh, masakit talaga tanggapin ang katotohanan.
Napaiyak ako sa harapan ng abogado ni Fhaida at sa harapan din ng ex wife ko.
Wala akong nasabi, ang lungkot ko kase, nakayuko lang ako dahil itinatago ko ang mga luha ko kay Fhaida, alam ko naman na masaya si Fhaida sa ibinalita sa kanya pero ako?
