CHAPTER 39 MAKALIPAS ANG ILANG ARAW.... Axel Valentino De Angelo’s POV NAKA-TULALA habang pinagmamasdan ang bawat ugoy ng mga bulaklak ng cosmos dahil sa banayad na hangin. I was sitting on a wooden chair here in our back yard while the cold breeze playing around the atmosphere. It’s been a days after the incident happened. Wala akong magawa, wala akong k’wenta, wala akong laban, wala akong karapatan, wala lahat. “Metal, do you like something to eat?” I heard the voice of Gold at my back. “Yeah, anything,” I responded in low voice. Inaya ako ng mga kasamahan kong umuwi muna rito sa apartment namin para makapag-relax sandali. I took a deep breath while staring the cosmos flowers. Ilang araw na akong ganito, wala akong magawa kundi magsinungaling sa kan’ya. Pero mas pipiliin ko talag