Pansin ko na iniiwasan ni Nanay na tingnan ako sa mukha. Hindi ito hinala lang. Kalahating araw na kaming magkasama, pero hindi niya talaga ako tinitingnan sa aking mukha, kahit na magkatabi kami at nag-uusap.
"Nanay, wala po bang sinabi si Morgan na bawal kong gawin?"
Nag-angat siya ng mukha ngunit agad nag-iwas ng tingin. "Wala naman. Bakit?"
"Gusto ko po sanang lumabas. Dadalawin ko si mommy sa sementaryo. 'Tapos, dadalawin ko din po sana ang mga kaibigan ko."
"Sa bagay na iyan, siguro kailangan mong magpaalam sa kaniya."
Paano naman kaya ako magpapaalam kung hindi naman siya nagpapakita sa akin? Paggising ko, wala na siya. Tapos uuwi lang naman siya kapag tulog na ako. Nakakayamot naman kung bawal pa din akong umalis at lumabas kahit nasa Pinas na kami.
Nagpaalam ako sa tauh
