Khei's POV
MABILIS ang oras na lumipas ay tuluyan na nga akong nakalabas mula sa pagka-confined sa hospital.
Habang naglalakad ako ay todo naman ang alalay ni Jonathan sa akin. Ang feeling ko tuloy ay baldado na ako na kailangan pang alalayan.
“Kaya ko na, Jonathan,” marahan kong sabi sa kaniya.
Tumaas lang ang kilay niya sa akin. “I insist. You need my help.” sagot nito.
Hindi na lang ako kumontra pa sa kanyang sinabi dahil alam ko naman na hindi ako titigilan nito. Pinabayaan ko na lang siya sa kaniyang ginagawa, kahit hanggang umabot na kami sa kaniyang sasakyan na nakaparada sa labas ng hospital.
Nagmamadali na agad niyang binuksan ang pinto at tinulungan akong makapasok sa loob. “Salamat.” tipid kong sabi.
Ngumiti lang siya at saka sinirado ang pinto bago tumungo sa driver's
