“I guess you don't realize how time is running, baby?” tanong niya sa akin.
Nandito na kami sa loob ng kotse niya at papunta na kami sa company ni Mr. Declan.
Napanguso ako sa kayang sinabi. “Sorry naman na po! Hindi ko talaga namalayan iyong oras!” saad ko sa kanya at napanguso.
“Did you eat your lunch, baby?” seryosong tanong niya sa akin habang ang tingin ay nasa kalsada.
Napalunok ako sa tanong niyang iyon. “Um, b-busog pa po ako kanina kaya hindi ako nakaramdam ng gutom...” mahinang sabi ko sa kanya.
Napatingin ako sa bintana nang walang nagsasalita sa amin pagkatapos kong sabihin iyon. Galit ba siya? Hindi naman talaga ako nakaramdam ng gutom kanina habang nag-wo-work ako!
“Are you going to kill yourself because of your job as my secretary? You even forgot to eat lunch!” mal
