AQUILINA
Pagkamulat ko ng aking mata ay nakapikit pa rin ang mga mata nina Basilio at Edgardo. Mukha ngang panaginip lamang ang nangyari kagabi. Sumilay ang maiksing ngiti sa aking mukha, puno ng pait, ng lungkot. Ang unti-unting pagkapanalo ng aking plano ay hindi sapat upang masabi akong tuluyan nang masaya. Aanuhin ko ang tagumpay ng aking paghihiganti kung hindi pa rin nagigising si Basilio. Narito siya sa aking tabi ngunit nangungulila pa rin ako sa kaniya. Ang kaniyang titig, ang kaniyang ngiti't tinig...
Hinaplos ko ang kaniyang pisngi, ibinaba ang ulo't binigyan ito ng banayad na halik.
"Bakit pa ako hinayaan ng maykapal na magising para lamang muli kang makita na ganito ang kalagayan?" bulong ko.
Umiling ako dahil hindi magandang mapuno ng negatibong kaisipan sa umaga. Kailang
