CHAPTER 27
Denzer Atticus' POV
Binitawan ko kaagad ang ang puting papel na nabasa ko ngayon lang at nilakihan ko ang hakbang palabas para itungo ang garahe. Mabilis akong sumakay sa kotse at nilisan ang mansion habang napapamura ako sa isipan dahil sa nabasa ko sa isang kapirasong papel.
'Hindi ako natatakot sa kamatayan, pagod na akong lumaban. I'm tired, thanks for everything. But my one last wish... tell Lilianna that I love her.
-Spencer.'
Mas binilisan ko pa ang pagmamaneho kung sakaling makita ko pa ang sasakyan ng kapatid ko!
Depression was terrible enemy, if you couldn’thandle it... your life would be risky! Noon pa... noon alam ko nang napapagod na ang kapatid ko dahil sa lahat ng pinagdaanan niya. Nakita ko kung paano siya nahihirapan.
Free to judge the depressed person b
