CHAPTER 47

2660 Words

Pag gising na paggising ay kaagad na akong naligo para makapunta sa hospital. Hindi ko na ginising pa sila Yana at umalis na ako sa bahay ng walang pasabi. Ayoko namang mag alala sila sa akin. Habang nasa loob ako ng taxi hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman, maiiyak ba ako matatawa sa itsura ko. "Hija?" tiningnan ko si manong driver na nakangkti sa akin "Pasensya na pero bawal sa taxi ko ang malungkot na mukha. Smile ka naman jan sayang ang ganda." Nagtatakang tiningnan ko sya pero ngumiti pa rin naman ako baka kasi mamaya ibaba nya ako dito eh walang sakayan dito. "Hija. Kung ano man yang problema mo huwag kang mag alala nanjan lang ang Diyos, manalangin ka lang sa kanya." Tama. Sa sobrang busy ko nakalimutan kong nandyan pala ang Panginoon. I'm sorry papa God. Mas la

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD