JENNIE
Kunot ang noo, habang pinagmamasdan ko ang masayang mukha ni Lyndon. Kanina pa hindi mawala ang ngiti sa kanyang labi, habang ako naman ay nagtataka sa nakikita kong mga ikinikilos niya.
Kanina lang ay mainit ang ulo niya, tapos para bang ihip lang ng hangin na nagbago ang mood ni Lyndon at mukhang masaya na siya.
“Ayos ka lang ba, Lyndon?” hindi nakatiis na tanong ko sa kanya.
Nag-angat siya ng mukha at ngumiti sa akin. “Of course, love. Why?”
Umiling ako habang hindi inaalis ang mga mata sa mukha niya.
“Wala, ang weird mo kasing tingnan,” sagot ko, pero tanging ngiti lamang ang sinukli niya sa akin.
Muling pinagmasdan ko si Lyndon. Hinayaan ko na lang siya at hindi na pinansin. Baka na engkanto lang ang lalaking ito dito sa dagat, kaya laging abot-tenga ang ngiti.
“Love,
