Matuling nagdaan ang buwan at aakalain ba namin Hugo na tatlong buwan na rin pala ang aming anak na si Hans. Higit pa roon ay dumating na rin ang araw na aming pinakahihintay, ang araw ng aming kasal.
Napuno ng puting bulaklak ang altar at pasilyo ng simbahan. Ang mga bisita ay nakangiti habang hinihintay ang pagsisimula ng seremonyas ng kasal.
Sa kabila ng kakayahan ng pamilya ni Hugo at sa estado nito bilang isa sa namamayapag na business accounting firm ay pinili namin ni Hugo na maging solemn ang aming church wedding.
Piling kamag-anak at kaibigan lamang ang aming inimbita.
Naging mapakasaya ang araw na 'yon sa aming buhay ni Hugo, hindi lang kasi ang pagtanggap sa pagmamahal nito at maging kahati ng kanyang puso ay tinanggap ko rin ang responsibilidad na ingatan, alagaan at igala
