“MAY ITATANONG KA pa ba?” sabi ko sa kaniya.
Ang dapyo ng hangin ay naging malamig sa balat at ang langit ay dumilim. Kagaya lang ng mga damdamin niyang nanlalamig at isipang madilim kaya ayaw makinig ng paliwanag. Akala ko noong una, mahirap magsinungaling. Pero ngayon? Mas mahirap pa palang magsabi ng totoo dahil kahit ano’ng paliwanag ko, ayaw akong paniwalaan.
I expected him to react like this. Sino nga naman ang matutuwa kung paglihiman ka ng taong mahal mo. Hindi pa naman kami tapos. Makakabawi pa ako sa kaniya. Unless, mamutawi sa mga labi niya na maghiwalay na kami. Then that’s where I draw the line. Iba ang makiusap na pakinggan ang paliwanag.
But I wouldn’t beg for him to stay with me. Never. A princess never begged, not in a million years and it wouldn’t start with me.
“
