“Tuloy na tuloy na ba ang pag-alis mo, friend?”
Binalingan ko si Peachy. “Oo. Bakit naman hindi ako tutuloy?”
“Eh, malay… baka mamaya nagbago na ang isip mo. Bakasakaling may pumipigil sa’yo,” makahulugang sabi nito.
Nandito kami ngayon sa bahay namin. Ipinaghanda ako ni Xenia bilang pa-despedida ko sa nalalapit kong pag-alis.
“Sino naman ang pipigil sa akin?” tanong ko kay Peachy, pero makahulugan lang itong ngumiti.
“Ay naku, Peachy! Alam ko ang tumatakbo sa isip mo. Hindi niya gagawin ‘yun. Hindi niya ako hahabulin. Itaga mo ‘yan sa bato.”
Inirapan ako ni Peachy. “Eh, di hindi, kung hindi. Nagtatanong lang, eh…”
“Pero, Xyrene… buo na ba sa loob mo ‘yang pag-alis na ‘yan? Baka mamaya, kapag nandun ka na bigla kang uuwi pabalik, ha?” singit ni Myles.
“Huwag kayong mag-alala, pipi
