Patakbo kong tinahak ang hallway para lang maaubutan si Havoc sa parking lot. Kinakabahan ako sa totoo lang. Ayaw ko na mag-away o magkatampuhan kami dahil sa nangyaring iyon. Alam ko na galit siya. Naramdaman ko iyon sa boses niya kanina bago niya kami tinalikuran. At ayaw kong nagagalit siya sa akin.
Hinihingal ako nang makarating sa parking lot, may pawis din na namuo sa noo ko dahil sa pagtakbo. Naabutan ko naman si Havoc na pasakay na sa sasakyan niya.
“Havoc!” tawag ko sa pangalan niya, napahinto naman siya at napalingon sa akin. “Teka lang,” hinihingal na dagdag ko pa.
Patakbo pa rin akong lumapit sa kanya habang hinihingal. Marahan akong yumuko nang makalapit at huminga ng malalim. Nang mag-angat ako ng tingin ay natigilan ako dahil madilim ang awra niya.
But what’s more shocki
