Alas kuwatro iyon nang matapos si Havoc sa trabaho. Ang akala ko nga ay mas maaga pa siyang matatapos kasi ang natatandaan kong sinabi niya ay wala na siyang masyadong gagawin, pero medyo tumagal pa pala.
Para naman hindi kami mainip ay lagi ko siyang kinakausap at kinukwentuhan habang nagtatrabaho siya. Siguro ay isa na iyon sa mga dahilan kung bakit medyo tumagal siya, kasi hindi siya masyadong makapag-focus sa kadaldalan ko.
“Pupunta na ba tayo sa Amusement Park?” tanong ko habang magkahawak kamay kaming naglalakad palabas ng building.
Ngayon ay ramdam ko na ang tingin ng maraming tao na hindi ko naman naramdaman kanina. Siguro kanina ay hindi nila ako napansin at namukhaan dahil mas humaba ang buhok ko. Hindi ko alam.
Pero ngayong magkasama na kami ni Havoc, ramdam ko ang titig ng
