CHAPTER 3

1214 Words
KINALADKAD na si Sylvienne ng dalawang lalaki papasok ng mansyon at patapon na siyang binitiwan pagkapasok, dahilan para bumagsak siya sa matigas na sahig—hindi siya nakabalanse dahil nakaposas ang kaniyang mga kamay sa likuran. Mabuti na lang ay nakasuot siya ng bathrobe at mahigpit itong nakatali, dahil kung nagkataon na nakatuwalya lang siya ay baka nahubaran na siya. “Ouch,” she whimpered, wincing in pain as her hip hit the floor. But before she could recover, the man in a towel suddenly knelt in front of her, gripping her jaw roughly and forcing her to look up at him. The moment their eyes met, they both froze, locked in an intense stare. Wala na ni isa sa kanila ang nakapagsalita. They gazed at each other, as if caught in a trance. His gaze burned into her, dark and intense. Until his eyes slowly traveled downward, lingering on her lips. He swallowed hard, his Adam’s apple bobbing, as though trying to suppress the hunger clawing its way to the surface. Sylvienne’s heart pounded. Her body froze, her breath caught in her throat. Damn. What a gorgeous man. She had seen many handsome men before, but this one… he was different. He was breathtaking. Sylvienn stared at the man's face, utterly captivated. She was genuinely surprised by how strikingly handsome he was. This was exactly her type—ruggedly masculine. Napakaperkto ng hubog ng mukha. Moreno, matangos ang ilong, makapal ang kilay na medyo mahaba, and those dark, unreadable eyes that seemed to hold her in place, stripping her down to her soul without even touching her. Hindi na napigilan ni Sylvienne ang kaniyang muling paglunok. Parang bigla yatang nanuyo ang kaniyang lalamunan. Ngunit sa isang iglap ay bigla na lang siyang napangiwi nang dumiin bigla ang hawak ng lalaki sa panga niya at nanlisik na ang mga mata na akala mo'y sinapian bigla. “Who the f**k sent you?” mabangis na nitong tanong sa kaniya. Shit! Ang sakit kung makahawak sa panga niya, pakiramdam niya ay madudurog ang buto ng jawline niya. “This is our old house. I had no idea my mom sold it,” ngiwi niyang sagot kahit nasasaktan na. A slow, dangerous smirk curled his lips. “And you actually expect me to believe that bullshit?” “It’s the truth!” she shouted in his face. “Call the previous owner—she’s my mom!” “Drop the act. I know you’re a spy. Kaninong grupo ka, ha?” “For f**k’s sake, how many times do I have to say it? We own this house!” she shouted again, frustration bleeding into her voice. Ngunit ngumisi lang sa kaniya ang lalaki, klase ng ngisi na gigil na pero nagtitimpi. “Magaling kang gumamit ng baril, kaya huwag mo na akong utuin pa.” His grip tightened, fingers digging into her skin. “Confess now before I lose my patience. Dahil baka hindi kita matantiya kahit na babae ka pa. I swear, masama akong magalit.” Despite the pain, Sylvienne smirked, her eyes flashing with defiance. “Do you think I'm afraid?” A low, dangerous chuckle slipped from the man's lips before his expression turned cold and deadly. “You should be. Because I can tear you apart piece by piece. And if you piss me off—mark my words—you’ll be crying blood.” She swallowed hard at his threat, fear coiling tight in her chest. Alam niyang wala na siyang laban pa. Sa dami ba naman ng mga ito, at nakaposas pa siya, paano siya makakapanlaban? “I'm telling the truth,” she said, forcing her voice to stay calm, refusing to show weakness. Muli ay napatitig sa kaniya ang lalaki. Nagkatitigan sila. Hindi niya iniwas ang tingin niya rito para mapaniwala ito na totoo ang sinasabi niya. Ngunit sa kalagitnaan ng kanilang titigan ay sumabat naman ang isang tauhan nitong nabaril niya kanina, pero ngayon ay kasalukuyan na itong ginagamot ng mga kasamahan. “Dapat putulin ang kamay ng babaeng 'yan dahil sa pagbaril sa akin, boss.” “Ang lakas ng loob ng babaeng 'yan, boss. Talagang naligo pa sa bathroom mo,” sabat pa ng isa. Saka lang muling natauhan ang lalaki at dumiin muli ang hawak nito sa panga niya, nanlisik nanlisik ulit ang mga mata sa kaniya. “Of all the spies out there, you’re the most pathetic. You even had the guts to shower in my bathroom, you perverted little b***h! You were watching me while I was in the shower, weren’t you?” Nanlaki naman ang mga mata ni Sylvienne at parang umusok ang kaniyang ilong at tainga sa narinig. Damn. Mukha ba siyang manyakis? This asshole! Ang sarap sampalin! Sa isang iglap ay nawala ang paghanga niya sa mukha nito at napalitan ng pagkairita. “Eww! How disgusting! I couldn’t even bear to look at your filthy body. Your scar-covered ass looked like a goddamn camouflage pattern.” She mocked. Ito naman ang nanlaki ang mga mata sa kaniya. “W-what?” Tila hindi ito makapaniwala at patapon na binitiwan ang panga niya. “You b***h— wala akong gano'n ha!” he roared. “Don't deny it. I already saw everything,” mas lalo pa niya paninindak dito. Kaya naman mas lalong bumangis ang mukha ng lalaki. “Ah gano'n?” Muli nitong dinampot ang kaniyang panga at pinisil. “You think I'll let you off just because you're pretty?” A dangerous grin appeared on his lips. “Hell no. Magmula ngayon, aalipinin na kita. I'll drag you with me wherever I go — kahit sa impyerno pa, kakaladkarin kita!” Napatayo na lang siya nang kinaladkad na siya nito paakyat ng stairs. “Talagang binaril mo pa ang tauhan ko. Ano kaya kung tapusin na kita ngayon? Or better yet, maybe I’ll throw you out the window and put a bullet in you before you even hit the ground.” Her eyes widened. “No! My dad is a powerful mafia boss. He’ll kill you if you kill me!” Sa kaniyang sinabi ay napahinto ito sa pagkaladkad sa kaniya sa kalagitnaan ng stairs at nilingon na siya. “Oh, really?” His voice dipped into something almost amused, but the deadly edge never faded. “And who exactly is your dad? Go on, say his name—maybe then I’ll believe you.” Natigilan naman siya. No, hindi niya pala maaaring sabihin. Paano na lang kung mortal na kalaban pala ito ng ama? Paniguradong tatapusin siya nito agad. “Yes, I'm a spy,” she said instead, forcing a smirk despite the terror creeping under her skin. Pero hulaan mo na lang kung kaninong grupo ako.” Ricci chuckled darkly, his jaw clenching as his grip on her arm tightened. Without another word, he yanked her up the stairs even faster. Hanggang sa tuluyan siyang naipasok nito sa kuwarto at malakas na itinulak sa malambot na kama. “Malas mo lang dahil nahuli kita,” mala-demonyong ngisi nito sa kaniya at nilabas na ang isang lubid mula sa ilalim ng kama. “Magmula ngayon, wala ka nang kawala pa sa akin. Dahil hindi ko hahayaan na makabalik ka pa sa kung sino man ang nagmamay-ari sa ’yo.”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD