Sakay muli ng kabayo ay bumalik na sila ng mansyon, suot ni Sylvienne muli ang kaniyang pantulog, pero wala na siyang suot na bra panloob.
Pareho na rin silang basang-basa.
Mabilis na pinatakbo ni Ricci ang kabayo na parang naging hangin na lang sa kakahuyan dahil sa sobrang bilis ng takbo—pati ibon sa mga punong kahoy na nadaanan nila ay nabulabog at nagsiliparan kasama ang mga tuyong dahon sa lupa.
Hindi naman mapigilan ni Sylvienne ang kabahan, dahil parang alam na niya ang sunod na mangyayari sa oras na bumigay siya.
Kaya naman pagdating nila sa mansyon ay agad siyang nagmatigas nang hihilahin na sana siya ni Ricci papasok sa kuwarto nito, pero humawak siya sa hamba ng pinto at marahas na umiling.
“Ayoko! Bitiwan mo ’ko!”
Napahinto naman si Ricci at sinamaan siya agad ng tingin,
