Verañas Royales I: Of Blues and Fire

Kabanata 13

"Ang ibig mo bang sabihin, pwede ng isagawa ang sunod na plano?"

"Opo, Master. Siguradong-sigurado.." Ang mukha ng pangalawang nagsalita ay nakadiretso lamang at kakakitaan ng bahid ng katiyakan.

"The Consuejos already told me about the decision. Pinapaalis na nila ako sa posisyon bilang team leader at captain ng mga bodyguards at assistants and they are in urge need of a replacement." Itinaas nito ang ulo na parang kompiyansang-kompiyansa na nagawang maayos ang sinasabing plano. "Pwede mo na siyang papasukin, Sir. We should give our deepest gratitude to Prince Johannes along the way too.." Ngumisi ito na parang demonyo.

"Hmm. That smart negotiator, you say?" Nagpakawala ng usok ang isang lalaking sumimsim ng sigarilyo. Kumalat iyon pero unti-unting nawala sa hangin. He tapped the said cigarette over the ashtray and pushed it even more to rid off the gray powder. Kalahati lamang ng mukha nito ang maaaninaw dahil natatakluban ang kalahati ng itim, marahil ay dahil nakaupo ito ng patagilid at ang tanging ilaw sa kuwarto ay iyong kaunting ilaw na nakasilip sa bintana.

"Opo. Siya nga.."

Roaring with deep, evil laughter, the half-faced man leaned back over the swivel chair he was seating and raised his head. Nakapikit ang mga mata nito at ang labi'y may nakaguhit na napakalawak na ngiti. Sumismim ulit ito ng sigarilyo, pagkatapos ay itinapon na sa katabing basurahan. Inalis nito ang mga paang nakapatong sa ibabaw ng lamesa at pinagsalikop ang mga kamay sa ibabaw niyon; ang mga mata'y nakatingin makalampas sa kausap na lalaking nakaupo hindi kalapitan sa kanya.

"Kaytagal kong hinintay ang pagkakataong ito.."

"Sir.." Ang nasabing lalaki ay tumayo sa kinauupuan. His footsteps were heard in the cold, tiled floor.

"Humanda ka na. Babawiin na natin ang dapat ay atin.."

"Masusunod.." Ang boses nito ay malalim at dumagundog sa apat na sulok ng kuwarto. His eyes were overpowering with darkness compared to the insides of the room.

- - - - - -

The crisp of the dark blue ribbon coming from her hair echoed from her ears. Tinapik niya ang kamay ni Clover at nilingon ito. Her face was completely off normal, as if she was tortured by the pain, caused by the hair gripping of her assistant.

"Masakit po ba, Kamahalan? Nako, pasensya na po!" Mabilis na inalis nito ang ribbon na nakapulupot at nakasabit sa may bandang tainga niya. "Tinanggal ko na, Kamahalan.." Dahan-dahan nitong sinuklay ang may kahabaan ng buhok at tumingin sa kanyang tagiliran. "Ipupusod ko na lamang po.."

Sa huli, sinalapid nito ang kanyang buhok. Gamit ang ribbon na sumabit kanina, itinali ni Clover iyon sa may dulo at sumasabay iyon sa kanyang bawat galaw. Humarap siya rito.

She was dressed in full black, a quite princess and warrior gear. May ukab ang kanyang kaliwang balikat at sumisingaw doon ang makinis at makintab niyang balat. Ang kabila naman niyang balikat ay may balot, kasama ang buong kanang kamay niya. The black leather was cut from her right forearm through above her chest. May dalawang linyang nakaburdang maliliit na disenyo na nakapahilis, simula sa kanyang dibdib pababa sa kanyang beywang—lahat ay matingkad na bughaw ang kulay. It was accentuated with a string of black, knotted and crossed over her neck; emphazing the dark blue colored feather in the middle.

"Good luck sa inyo, Kamahalan!" The assistant raised her one arm and the fist formed into a tight ball. Napangiti na lamang siya and with a pure smile, nodded at her.

Naging mabilis ang pagdaan ng mga araw at dumating na nga ang kanilang hinihintay. Ang unang araw ng kompetisyon. Kahit naman matagal na nilang inaasam-asam ang pagkakataong iyon ay nagulat pa rin sila at kakakitaan ng kaba. Well, part of her was excited about just the sports itself and not the other way around. The archery somehow made her feel giddy and fuzzy inside. Ganoon nga ata talaga kapag natutunan mo ang isang bagay na hindi mo napag-aralan dati. Para siyang isang bata na puno ng kuryosidad at gustong gawin ang isang bagay.

"Tapos ka na ba?"

Sigurado si Lyca na ang paparating na mga hakbang sa likod niya ay walang iba kung hindi si Prinsipe Johannes. Nang mapagtantong tama siya ay nagtama ang kanilang mga mata. Naging malikot ang kanyang paningin at nagsimulang maglakbay sa tindig ng prinsipe.

The second prince was also wearing a perfect all black—a pair of prince of war attire. Wala naman ukab ang kaliwang balikat nito pero parehas rin itong nakabuong balot ng itim sa kanang braso at kamay nito. Ang kaibahan lamang ang kaliwang braso nito ay nakaputol hanggang sa may manggas, pero may suot suot itong itim na gwantes na gawa rin sa nasabing materyal. Same with her, he also has a dark blue, slanted small designs from his chest down to his waist; stopping with a hanging feather over it with the same color.

Masasabi niyang pure, all black ang get-up nila. Iyong gintong buhok lamang ng prinsipe ang problema. At that moment, she caught a glimpse of a leaf stuck in between his golden threads. Napatawa siya ng lihim.

Lyca marched forward to the Prince Johannes and directly raised her hand over his head. From her peripheral vision, he had already narrowed his eyes and planted a few steps backwards. Pinigilan niya ito sa balikat.

"A-Ano ba kasing gagawin mo?" The prince's voice cracked up a bit, characterized by out of shock. It was a complete reflex from her sudden action.

"Sandali lang, Kamahalan.." Gamit ang isang kamay sa ibabaw ng balikat ng kamahalaan ay tumingkayad siya at inalis iyong tuyong dahon. It's another episode again of her, struggling to the main's height.

"Heto.." The wife to be, of the second prince pinched the little stem of the dried leaf and reached for the prince's, slowly opening palm.

"Oh. A dried leaf. Again?" Nagpakawala ng malulutong na tawa ang prinsipe, ang pares ng mga kamay ay nakapamaywang. For Lyca, it was too immaculate, she wanted to hear more of it. "It's kind of funny, you know. Everytime we meet, there's always a dried leaf in the way.." This time, it's Prince Johannes turn to traipsed frontally, with one hand above his torso. "And I think, that's cute.."

The royal negotiator suddenly held the hand Lyca forgot to retreat back. Napalunok siya at tumingala sa prisipe. Ang mga singkit nitong mga mata ay nakatingin sa kanya ng malamlam, maliliwanag pa iyon at kumikinang na parang may gustong iparating. His thumb, refinedly created imaginary circles atop of her hand. Thankfuly, she wasn't a fan of fairy tales and instant love; that includes love at first sight and magical occurences, stories that were shown in those television series. Ang hilig niya ay iyong panonood ng mga mystery, detective at thriller movies. Agad niyang binawi ang kamay sa prinsipe.

"Nasaan si Benjie?" She introduced, a perfect nonchalance covered in her voice. Itinaas niya ang kanyang isang kamay at kunwa'y inayos iyong butones ng kanyang gwantes.

"Si Benjie?" His eyebrows were rippled in the middle of his pointed nose, nakasuksok ang mga kamay sa kanyang bulsa. "He told me the team of the bodyguards and assistants were having a meeting this morning, siguro tungkol sa newly assigned na team leader nila or something.." Nagkibit balikat ito. "So he left me amidst of preparing—Oh, right. Clover?" Tumingin ito sa kanyang likuran.

"Wala na siya.." Tumango-tango ito, ang mga mata'y nakatingin pa din sa daan na posibleng tinungo ng kanyang assistant. "That's quick. Hindi 'man lang siya nagpaalam sayo.."

Lyca rolled her eyes at the prince and let out a tiny chuckle. With crossed arms, she remarked, "Hindi na bago sa akin 'yon. Sanay na sanay na ako don kay Clover.."

"It seems that, you're really fond of her.."

"Yes, Your Majesty. I am.." The bride of the second, beamed at tiningnan din iyong tinitingnan ng mahal na prinsipe.

They both jolted when the loud sound of the trumpet, occupied the whole Palace and if possible, the whole country of Verañas. Hudyat na magsisimula na ang kompetisyon. Tumingin siya kay Prinsipe Johannes at tumango.

Ngunit nagulat siya nang bigla itong lumuhod sa harapan niya; ang isang tuhod ay nakalapat sa sahig at iyong isa naman ay nakaarko lamang. This is a form of a royalty pose, if you would ask Lyca. Ginagap nito ang kanyang kamay.

"Shall we enter the battlegrounds now?" Nilapit nito ang kanyang kamay sa kanyang labi at hinalikan iyon. Nagtaasan lahat ng mga balahibo niya sa katawan. Gumapang iyong elektrisidad na hindi alam ni Lyca ay mararamdamana niya. She stared back at the prince.

"Shall we? My Queen?"

- - - - -

They were the third pair who entered the archery grounds. Nilipat pala iyon doon sa malawak na field na malapit sa hall na pinagdausan ng Cotillion. Hindi naman sa nagrereklamo si Lyca, pero nakakapanghinayang lamang na hindi doon dinaos ang kompetisyon sa orihinal na lugar nito. She shrugged. Sabagay. Oo nga at maaliwalas at mas masarap sa pakiramdam doon dahil purong kalikasan, pero baka kaya iniba ang lokasyon ng tournament ay dahil masyadong mataas doon.

"Eto yung mga gagamitin natin.." Pinakita sa kanya ni Prinsipe Johannes iyong mga pana na gagamitin nila sa laban. "Tingnan mo if may problema.."

The prince showed her how to check the material of the arrow and the bow's elastic material; if it's durable enough and if it's okay to use it. Nang nakumbinsing maayos naman ang lahat ay tumango siya rito.

"Good. Just stay in focus, okay?"

"Understood, Your Majesty.."

The field was composed of five components. Ang isang parte ay para sa mga Consuejos, the great ones who'll judge the whole Royale event they were in. Sunod ay iyong parte nila, grupo ng mga kalahok, ang mga Prinsipe at iyong mga Kapares. Sa unahan nila naroon ang mga bull's eyes and targets, which is both, the main stars of the episode. Ang isa namang parte ay para sa ilang, piling manonood. Binubuo iyon ng mga abogado, gobernador, gabinete, mga doktor at iyong mga mahaharlika na nakatanggap lamang ng paanyaya ng hari. Lastly, kitang-kita silang mga kasali mula sa itaas dahil naroroon nakaupo ang mga kamahalan; ang hari at ang reyna.

The arena was filled with oooh's and aaah's when the couple beside them strike a pose. Magkasabay na magkasabay ang paggalaw ni Prinsipe Sid at ni Prinsesa Anikka na ngayon, maski paghila sa pana ay magkaparehang-magkapareha din. She heard someone clicked his tongue and muttered words to himself. Kahit hindi niya lingunin iyon ay alam na niya kung sino. Napailing-iling siya.

"Baligtad ang hawak mo sa palaso, Kamahalan.."

"Alam ko. Wag mo ko pangunahan.."

"Okay, sige. Bahala ka na sa buhay mo, Tobi.."

"Aba at—"

Sa kabilang dako naman ay naroroon si Prinsipe Brintton, katuwang si Prinsesa Sierra at waring may pinag-aawayan. Pumaikot lamang ang mga mata ng Kapares ng prinsipe at tumalikod dito.

Nasundan pamuli iyong tunog ng paghanga kanina ng madla, nang biglang binitawan ng Prinsipe Collisse iyong pana at tumusok sa gitna. Agad naman iyong kinuha ni Prinsesa Tammy at bumalik sa kanyang pwesto.

She turned her whole body to the fifth prince and her mouth, slowly fell in an O-shaped.

Sino ba namang hindi, kung parang anghel na bumaba sa langit iyong prinsipe?

"Oy.."

Tinapik na siya sa balikat ni Prinsipe Johannes kaya hindi na niya nakita iyong panghuling pares ng kalahok.

"Magsisimula na. Umatras ka ng konte.."

As if on cue, the trumpet cried a long tune. Nakita niyang tumingin sa magkabilang tabihan niya at likuran ang prinsipe na katabi niya. Nagpakawala ito ng malalim na buntong-hininga.

"Really, huh? Hindi ka talaga magpapakita.."

Nagsalubong lamang ang mga kilay ni Lyca nang marinig iyong sinambit ng prinsipe. Clearly, it was not meant for her. She just slipped aside her curiosity and focused at Michael at the center, whose eyes are all on them.

"Magandang araw sa inyong lahat. Maraming salamat sa inyong pagdalo at pagsuporta sa natatanging Royale ng Verañas.." Yumuko ito sa kanilang lahat at sinalubong ng masigabong palakpakan mula sa mga tao.

"Gamit ang karapatan na binigay sa akin ng mahal na hari, ngayon ay buong galak kong inaanunsyo ang opisyal na pagbubukas ng Royale.."

"Sandali lang!"

All of them were impeded by the voice of a woman, almost shouting and halting them to a stop. Lahat ng mga taong naroroon ay bumaling sa may pasukan at inabangan ang paparating ng kung sinuman. Nang makita kung sino iyon, mas lalong nagkagulo ang mga tao at kanya-kanya ng opinyon sa dumating. Kasama roon si Lyca na hindi rin makapaniwala sa nakikita.

It was Prince Jerremiah alongside his Kapares, Princess Ai clothed in all black capes and hoodies.

And the first prince was looking directly at her.

- - - - -

"It's a pleasure to finally meet you, the supreme, right hand of Your Excellency.."

Kinuha nito ang kanyang kamay at nagpaunlak sa pisil nito. "Ako rin. Ikinagagalak rin kitang makilala.."

Tumawa ito, lumabas ang mapuputi nitong mga ngipin sa bahagya nitong pagngiti. His uncommon face and yet, handsome face was really extraordinary. Pati na ang paraan ng pagtayo nito at pagbitaw ng kamay sa dakilang assistant ng hari ay nagsusumigaw ng mataas na kaalaman at karunungan.

"So paano, mauuna na muna ako." Tinapik ni Michael ang kanyang kaliwang balikat. "Pwede kang maupo kahit saan diyan. Hindi na lamang kita masasamahan dahil kailangan ako ng hari.."

"Naiintindihan ko.." Tumango-tango na lamang ito at nginitian pamuli ang kausap. "Maraming salamat.."

"Walang anuman 'yon. Just consider this as a congraulatory gift from us. Welcome sa Consuejos, Team Leader Olen!" Iyon lamang at iniwan na siya nito.

Umupo siya sa pangalawa sa dulo ng ikaapat na komparte ng arena. Sa paraang iyon, mas mapapag-aralan niya ang bawat kilos ng mga prinsipe pati na ang mga tao sa palibot ng mahal na hari.

His dark eyes glanced upward and saw the king, earnestly examining today's participants. A devilish smirk lined across his lips.

Welcome to hell, indeed.