HETO NA TALAGA . . .
Her heart a bit faster every time she thinks of having her mother on her arms. Finally, she can go home. Finally, she can rest. Worth it ang bawat pagod at kawalan niya ng tulog nitong mga nakaraang araw.
Hindi niya kayang pigilan ang kaniyang pagngisi habang nakatingin sa malaking parihabang salamin na nasa kaniyang harapan. Ang saya-saya ng repleksiyon ng kaniyang mukha. She slowly brushes her hair, na medyo basa pa dahil kalalabas pa lang niya ng banyo at wala naman siyang dalang hair dryer. She decides to make a ponytail out of it upang magmukhang maaliwalas ang kaniyang appearance na ilang araw nang kulang sa tulog. Hindi siya mapakali. Ni hindi niya lubos-akalain na dadating siya sa puntong kay saya palang umuwi sa sariling tahanan.
Walang make-up ang kaniy
